Muzikanten die hun eigen ding doen kunnen we wel waarderen bij Mixed Grill. Rufus Wainwright valt zeker in de categorie. Nadat hij met zijn laatste studioalbum Release The Stars op het punt stond om door te breken bij de grote massa, kwam hij daarna met onder andere met een Judy Garland-tribute, een opera en nu met een album vol met ‘moeilijke pianostukken’.
Als Rufus Wainwright achter de piano plaatsneemt is er altijd veel ruimte voor improvisatie. Dat is op dit album goed te horen. De nummers hebben vaak geen duidelijke structuur of melodie en ook refreinen ontbreken. Het zijn eerder verhalen die hij vanachter de piano vertelt. Daarbij laat hij zijn pianospel regelmatig ontsporen. Mensen die bekend zijn met het oeuvre van Wainwright zullen hier niet snel van afschrikken omdat hij dat, vooral live, wel vaker doet. Maar voor een ander zal dit album al snel te druk en te onrustig klinken.
Stemmige sfeer
Wie Rufus Wainwright al jaren volgt, en dus al wat gewend is, zal dit album waarschijnlijk een welkome afwisseling vinden. De verhalen die voorbij komen geven weer een mooie inkijk in het turbulente leven van de flamboyante muzikant. Zo komt de relatie van Rufus met zijn vader Loudon Wainwright III weer eens aan bod. Ditmaal in een gesprek met zijn zus Martha (voor wie de verhoudingen niet kent: Martha nam ooit het nummer Bloody Mother Fucking Asshole speciaal voor haar vader op). Ook het overlijden van zijn moeder Kate McGarrigle in januari van dit jaar speelt een rol in de stemmige sfeer van deze plaat.
De opvallendste nummers zijn echter niet van de hand van Wainwright zelf, maar zijn sonnetten van Shakespeare. Niet alleen versterkt hij de mooie teksten met zijn prachtige stem, het pianospel is bij deze drie nummers ook spontaan ingetogen. Dit alles neemt niet weg dat het album alleen haar ware schoonheid toont bij meerdere intensieve luisterbeurten. De kans is groot dat grootste deel van de luisteraars dan al is afgehaakt, maar waarschijnlijk maakt dat Rufus Wainwright helemaal niets uit. Hij doet al jaren waar hij zelf zin in heeft en dat moet hij zeker ook blijven doen. Voorspelbare artiesten zijn er al meer dan genoeg.