Door de naïeve ogen van een kind ziet de wereld er heel anders uit. Neem nu Harrison Opoku, de hoofdpersoon van Pigeon English. Wat wij een troosteloze buitenwijk zouden noemen, is voor hem een buurt vol avonturen.
Harrison woont nog niet zolang in Londen en komt oorspronkelijk uit Ghana. Ook dit gegeven voegt een extra dimensie toe aan het verhaal. Schrijver Stephen Kilman kon op die manier de waarheid door twee filters halen. Wat je leest in het boek is dus de interpretatie van iemand die en kind is en ook nog niet alles begrijpt van de Westerse maatschappij en gebruiken. Dit is een goede uitgangsbasis voor een humoristisch boek waarin heel makkelijk zware thema’s als immigratie, armoede en een moord luchtig doch indringend in beeld kunnen worden gebracht.
Bijzondere buurtgenoten
Pigeon English is niet alleen een observatie, maar ook een verhaal met een kop en een staart. Er is immers een vermoorde jongen in de buurt aangetroffen en Harrison gaat met zijn beste vriend Dean proberen deze op te lossen. Tijdens zijn onderzoek komt hij in aanraking met bijzondere buurtgenoten. Dat daar veel tuig, dronkelappen en dieven tussen zitten valt Harrison helemaal niet op. Hij weet immers niet beter. Zijn enige referentiekader is zijn jeugd in Ghana.
Pigeon English is vlot geschreven en zit vol met straattaal (ook in de prima vertaling van Paul van der Lecq). Je moet daar wel een klein beetje thuis in zijn om alles te begrijpen, maar dan zul je als een blok vallen voor Harrison Opoku, een van de meest grappige en innemende romanpersonages van dit jaar.
Pigeon English is (terecht) genomineerd voor de Man Booker Prize.