De Warriors franchise is de laatste jaren compleet ontpopt tot de de facto crossover game. Nadat we de Zelda en Fire Emblem-series hun eigen elementen gemixt zagen worden met de snelle één-tegen-honderden actie, is het ditmaal de beurt aan Persona. Toch doet Persona 5 Strikers zoveel anders dan de conventie, dat dit eerder een direct vervolg op Persona 5 is, dan de zoveelste Warriors spin-off.
Dit sentiment is niet iets wat licht te nemen is, gezien Persona 5 tot één van de absoluut beste JRPG’s gekroond mag worden en de, inmiddels vijf jaar oude game, vorig jaar nog een fantastisch uitgebreide release zag in de vorm van Persona 5 Royal. Alles aan Persona 5 Strikers voelt dan ook als de originele game; in zijn spectaculaire presentatie, uitstekende muziek en prachtige personages met diepgaande, geloofwaardige dialogen. Het verhaal in Strikers pakt direct op na de gebeurtenissen van Persona 5 en in alles schreeuwt de game dan ook een sequel te zijn en niets van die andere franchise over te nemen.
Stylish action combat
Dat neemt niet weg dat de elementen er wel degelijk zijn: de logge turn-based gevechten uit het origineel zijn verruild voor de snelle actie combat die Dynasty- en Samurai Warriors series typeert en hier is alsnog veel diepgang in te vinden. Zo speelt Strikers slim in op de magische krachten vanuit de Persona’s uit het origineel, wiens aanvallen flink wat SP verbruiken op eenzelfde manier als je gewend bent. Je zal dan ook flink afhankelijk zijn van combo’s maken met de reguliere en speciale aanvallen, welke veel afwisseling bevatten. Met simpel button bashen kom je een eind, maar zeker bij de grotere gevechten gaat dit niet genoeg zijn. Uiteraard dien je te kijken naar zwakten en deze uit te buiten, maar ook zal je combo’s moeten verlengen door de Baton Pass mechanic, waarbij je wisselt naar het volgende personage.
Minder Warriors
Toch moet gezegd worden dat verdere invloeden vanuit de Warrior serie nergens te vinden zijn. Hier vind je geen basissen om leeg te maken en ren je niet langs horden en horden vijanden omdat je alleen op zoek bent naar die ene commandant die de boel hier onder controle houdt. Dit zorgt ervoor dat de hele landje-pik methodiek, wat zo’n groot onderdeel is van deze titels, totaal niet aanwezig is. En om eerlijk te zijn beviel me dit uitstekend. Gevechten werden ook nooit te groot of te lang, waardoor je al snel weer terug bent in de Persona 5 vibe van verkennen en dialoog. Want dialoog is er in bakken. Persona 5 Strikers is er niet bang voor om je te voorzien van 35 opeenvolgende minuten aan cutscenes en dialogen, maar weet daarmee wel een waanzinnig geloofwaardige wereld neer te zetten. Exact hoe Persona-fans dit willen zien.
Niet voor de nieuwkomer
Het schoolleven, wat doorgaans een groot onderdeel van de Persona-games is, blijft hier achterwege en de Phantom Thieves gaan dan ook op een roadtrip tijdens hun zomervakantie. Iedereen is hier, wat voor de fan een feest der herkenning is, maar voor de nieuwkomer erg, erg overweldigend kan zijn. Sterker nog; als je Persona 5 niet gespeeld hebt, maar Strikers wilt proberen dan krijg je het zwaar. De game gaat er duidelijk vanuit dat je exact weet wat er aan de hand is en legt simpelweg niet uit wat ook alweer Palaces zijn, waarom de kat praat en in een bus verandert en waarom Persona’s in de Iron Maiden geexecuteerd worden om nieuwe wezens te vormen. Toch kan ik me voorstellen dat hier doorheen te worstelen is omdat de nieuwe avonturen hun eigen verhaal met zich mee brengen en hun eigen implementatie van de verwrongen schaduw werelden in de harten van de corrupte mens kennen.
Ideale combinatie
Hoe zeer actie combat misschien vloeken in de traditionele kerk is, voelt deze samensmelting zo natuurlijk. Zeker omdat alle elementen die Persona 5 zo uniek en zo goed maken hier nog steeds overeind blijven, maar door de snelle combat een veel frissere flow krijgen. Vijanden die jij kunt overvallen, maak je snel korte metten mee en de stilistische all-out-attacks en showtime attacks schreeuwen Persona. Maar ook de werelden die je betreedt voelen tegelijk nieuw en bekend, zij het alles net met dat extra schepje erbovenop. Persona 5 Strikers schuwt geen bekende Persona tropes zoals een badhuis bezoek en de soms ongemakkelijke discussies over tienerliefde. Maar het zet ook genoeg interessante dingen neer met de nieuwe AI, wie als personage kan meevechten en zichzelf een groot raadsel is als Humanity’s Companion. Onder aan de streep zal je geen 80 tot 100 uur nodig hebben om het einde te zien zoals in Persona 5, maar reken toch zeker op de helft – waar de ene er sneller doorheen zal willen of kunnen komen dan de ander.
Conclusie
Het leek onwaarschijnlijk maar de snelle één-tegen-honderden actie combat van de Warriors-games sluit naadloos aan bij Persona, zeker doordat het terug schaalt op veel wat Warriors maakt en zich echt richt op het zijn van een waardige opvolger van Persona 5. Voor de nieuwkomer is er weinig tijd, al kan je hier doorheen zetten met alle nieuwe dingen die het biedt. De personages zijn nog altijd sterk, de gebeurtenissen fijn beschreven en de band tussen de vrienden duidelijk voelbaar. Dit komt vooral doordat Persona 5 Strikers Persona mag zijn en dus alles aan kan pakken wat Persona 5 Strikers zo goed maakte. Ja, hier vind je uren dialoog, maar het bouwt naar de fantastische momenten die de combat biedt. Hoe dan ook is Persona 5 Strikers een absolute aanrader voor de Persona-fan en kan absoluut interessant zijn voor eenieder die de Warriors-serie een warm hart toedraagt.