Een maandje na het eerste deel is nu ook deel 2 van Haruki Murakami’s lijvige werk De moord op Commendatore uitgebracht. In dit tweede deel worden de zaken een stuk vreemder.
Je zou kunnen stellen dat Murakami in deel 1 de grondschetsen heeft aangebracht voor wat zich in dit tweede deel moet gaan vormen tot een compleet verhaal. Deze vergelijking gaat ook goed op met het daadwerkelijke verhaal waarin een schilder de hoofdrol speelt. Zijn specialiteit lijkt het maken van portretten die, ondanks dat ze niet af zijn, heel goed de geportretteerde weergeven. Murakami doet met dit boek min of meer hetzelfde.
Pratende katten
Na de introductie van alle personages en het opbouwen van de spanning brengt Murakami in deel 2 kleur en structuur aan in het verhaal. Waar in deel 1 al een paar onverklaarbare zaken gebeurden, pakt de Japanse schrijver in dit deel helemaal uit met onverklaarbare en surrealistische onderdelen. Het knappe hierbij is dat je, ondanks dat sommige dingen te vreemd voor woorden zijn, je ze toch als waar of waarschijnlijk aanneemt. Dit is één van de sterkste punten van de schrijver Haruki Murakami. Als in zijn boeken bijvoorbeeld katten kunnen praten, dan geloof je dat ook echt.
De zaken in dit boek zijn overigens nog wel een stuk vreemder dan dat. Zeker in het hoofdstuk waarin de titel uitgebreid aan bod komt en wat daar dan op volgt. Murakami speelt hier op een zeer letterlijke manier met metaforen. En ook komt dan eindelijk een verklaring voor de vreemde proloog uit boek 1.
Is dit wel het einde?
Opvallend is dat Murakami dit verhaal een behoorlijk afgerond einde geeft. Inclusief een deel waarin de naamloze protagonist op een later moment terugkijkt naar het avontuur. Toch zijn er ook genoeg verhaallijnen die geen einde hebben gekregen. Als lezer blijf je dus met best wel wat vragen zitten. Deze leveren mooie stof op voor een discussie met vrienden die de boeken over De Moord op Commendatore ook hebben gelezen. Ikzelf heb het gevoel dat Murakami op enig moment nog komt met een soort vervolg. De mededeling (Einde Deel 2) komt op mij niet over als een definitief einde. Ook al zijn sommige delen van het verhaal al wel afgesloten.