De kwaliteit van de Assassins Creed-games heeft zijn ups en downs gehad. Het eerste deel was een vernieuwend concept met zijn free-run gameplay en historische verhaal, maar het werd al snel heel herhalend en saai.
Deel twee loste die problemen op, kwam met veel nieuwe content en wordt tot nu toe (terecht) door velen gezien als het beste deel uit de serie. Vervolgens kwam niet Assassins Creed III uit, maar een ‘subdeel’ genaamd Brotherhood. Deze bracht een vernieuwend element in de reeks, het overzien van je eigen team assassins. Ten slotte is daar Revelations, in mijn ogen, het zwarte schaap van de familie. Het bracht niets nieuws op tafel en fungeerde alleen als afsluiting voor Altaïr en Ezio (de hoofdpersonen van deel één en twee). De verwachtingen rond Assassins Creed III lagen dan ook erg hoog…
Voor het spel begint krijg je eerst een introductie film met informatie wat er in voorgaande delen is gebeurd. Dit zorgt er dus voor dat nieuwkomers makkelijk Assassins Creed III op kunnen pakken zonder eerst de vorige vier delen te hebben gespeeld.
Een nieuw deel, een nieuwe Assassin.
Waar Desmond in de vorige delen (door middel van een apparaat genaamd de Animus) de herinneringen van zijn voorouders Altaïr en Ezio herleefde, gaat hij in Assassins Creed III naar de 18e eeuw. De eerste drie sequences speel je niet met het nieuwe hoofdpersoon Connor, maar met zijn vader: Haythem Kenway. Zijn gedeelte eindigt met een cliffhanger die ik niet zag aan komen. Hierna is het tijd om met de echte protagonist aan de slag te gaan. Het verhaal van Connor begint als klein kind. Geboren als Ratonhnhaké:ton, uit een relatie tussen Haythem en een Mohawkvrouw, groeit hij op in de stam van zijn moeder. Als klein kind wordt Connor zijn dorp aangevallen door de Engelsen, waarbij hij zijn moeder verliest. Jaren later ziet hij als tiener langzaam zijn eigen land ingenomen worden door de Britten. Vastberaden om hier iets aan te doen gaat hij in de leer bij een meester Assassin.
Omdat de naam Ratonhnhaké:ton niet zo lekker over de tong rolt en bovendien erg opvalt, neemt hij zich de naam Connor eigen.
Wat volgt is een erg sterk geschreven verhaal waarin Connor een groep Tempeliers moet opsporen en elimineren. Tijdens spel maakt de speler meerdere grote gebeurtenissen mee, die tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog plaats vonden en komt hij de grote sleutelfiguren, zoals George Washington, tegen.
Juist na het verhaaltechnisch mindere Revelations was het nodig dat de reeks, qua verhaal, weer een boost de juiste richting in kreeg. Dit is met Assassins Creed III zeker gelukt. Het verhaal van Connor is van begin tot eind sterk. Maar dit is niet het enige verhaal in Assassins Creed III.
Desmond
Het draait niet allemaal om Connor. Het uiteindelijke doel van de game is de wereld te redden in het jaar 2012. Op 21 december 2012 komt er een zonnestorm op de Aarde af die alles zal vernietigen en Desmond is de enige die de wereld kan redden. Dit doet hij niet alleen, het team dat hem bijstond in de vorige delen helpt hem verder. Grote toevoeging hierbij is zijn eigen vader. De relatie tussen vader en zoon is een thema dat vaker in de game terugkomt en zorgt voor een extra emotionele lading.
Voor het eerst in de serie zal het nodige klim en klauterwerk met Desmond gedaan moeten worden in het heden. Door alle uren in de Animus heeft hij de vaardigheden van zijn voorouders extra snel geleerd en dit is terug te zien in hoe hij beweegt en vecht.
Assassins Creed III begint en eindigt met Desmond. Op het einde is helaas iets aan te merken.
De Assassins Creedserie was bedoeld als een trilogie, nu was dit al doorbroken met Brotherhood en Revelations, maar ik ging er van uit dat deel drie het einde zou zijn. Het einde van de game is er één waarvan we er de afgelopen jaren steeds meer van zien, voorbeelden zijn Halo 3 en Mass Effect 3. Het verhaal wordt ‘afgesloten’ maar open genoeg gelaten, om later weer een extra deel toe te kunnen voegen.
Bom informatie
Een leuke toevoeging is dat de Animus een database met historische feiten en informatie over de figuren die je tegenkomt bevat. Ook locaties en gebeurtenissen worden in detail uitgelegd. Deze stukken zijn niet vervelend om te lezen en worden juist leuk gemaakt door persoonlijke toevoeging van het team waar Desmond mee werkt. Het is een innovatieve manier om mensen iets bij te leren over deze tijd, zonder dat je urenlang boeken hoeven door te spitten.
Locaties
Ubisoft heeft een historisch nauwkeurig Amerika uit de 18e eeuw weten neer te zetten. Nog geen wolkenkrabbers nog, maar twee kleine steden die net in bloei komen. Boston en New York redden het dan ook niet tegenover het bruisende Italië uit Assassins Creed II en Brotherhood. Gelukkig ligt om deze steden nog de Frontier. Wauw, wat heb ik mij hier vermaakt!
Je ziet veel kleine nederzettingen, omringt door vele bossen waar je kan jagen, tussen de boomtoppen heen klauteren.
Overal in het spel is wel iets te doen. Zo zijn er door de hele wereld collectibles verborgen en zijn er op verschillende locaties (verslavende) ouderwetse bordspellen te vinden.
Voor het eerst in de Assassins Creed serie zit er de wisseling van seizoenen in. De ene sequentie is het zomer en schijnt de zon volop een volgende ligt de hele wereld vol met sneeuw. Sneeuw zorgt voor een heel nieuw gameplayelement, want rennen door de sneeuw wordt een stuk moeilijker gemaakt. Gelukkig kun je door de bomen heen manoeuvreren of te paard de sneeuw trotseren.
Eigen haard is goud waard
Waar je in voorgaande delen al een vesting kon beheren en upgraden, heb je nu een dorpje onder je hoede. In de Frontier en in het veld kom je mensen tegen die kunnen intrekken in het dorp nadat je een missie voor hen hebt gedaan.
Ieder van hen heeft hun eigen beroep die je kan gebruiken voor de economische factor van de game. Je hebt bijvoorbeeld: timmerlieden die, met gekocht hout, vaten kunnen maken en boeren die groente en fruit kweken die je kan verkopen. Doe nogmaals een missie voor hen en er komen nog meer voorwerpen en materialen bij hen vrij, waarmee je bijvoorbeeld ook nieuwe wapens en/of harnassen voor Connor kan maken. Het kost wat tijd en werk, maar uiteindelijk kan je het spel op deze manier makkelijker maken.
Schuitje varen, theetje drinken
De grootste nieuwe toevoeging zijn de gevechten op zee. Connor krijgt zijn eigen schip, de Aquila. Nadat je de eerste missie op zee hebt gedaan, krijg je de mogelijkheid om meerdere scheepvaartmissies aan te gaan. Ieder van deze heeft zijn eigen doelstelling en moeilijkheidsgraad. De gevechten op zee worden spannend gemaakt, je hebt verschillende soorten kanonskogels en door het feit dat je rekening moet houden met windrichting en windstoten moet je vaak letten op de stand van je zeilen. Het besturen van het schip werkt erg gemakkelijk en wordt duidelijk uitgelegd zodra je de eerste keer je schip betreed.
Visueel
ACIII is een spel waar grafisch weinig op aan te merken valt. Mensen zien er van dichtbij goed uit, de details op het gewaad van Connor zijn duidelijk te zien en de landschappen (vooral die van de Frontier) zien er prachtig uit, en zonnestralen vallen mooi door de boombladeren.
Zo nu en dan kwam ik helaas wel bugs tegen. Mensen die opeens dwars door een tafel heen staan, zwevende voorwerpen/wapens en een enkele keer zweefde een simpele voorbijganger opeens de lucht in.
De engine waar de vorige games op draaiden is geüpgrade. Met de nieuwe Anvil 2.0 engine is Ubisoft er in geslaagd een heel leger aan gedetailleerde soldaten tegelijkertijd op het scherm te toveren. Nadeel hiervan is dat het spel op dit soort momenten last heeft van pop-up.
Besturing
Er is weinig veranderd aan het free run systeem. Connor is een stuk leniger dan zijn voorouders Altaïr en Ezio. Hij kan namelijk de bomen gebruiken om zich een baan door de wereld heen te manoeuvreren. De besturing is versimpeld. Waar je in vorige delen de rechter trigger en de A (voor Xbox) of X knop (voor PS3) moest indrukken om te klimmen, kun je nu al rondrennen door alleen de trigger ingedrukt te houden. Helaas blijven er enkele kleine control issues die al vanaf deel één meegaan. Zo ren je vaak genoeg hekjes of tegen muren op terwijl je op de grond wilt blijven. Vooral tijdens achtervolgingen is dit erg storend.
Het gevechtsysteem is op de schop gegaan, het is meer meegegaan met andere spellen die een vloeiend gevechtsysteem gebruiken zoals Batman Arkham City en Sleeping Dogs. Zodra je een aanval hebt geblokkeerd kun je hem opvolgen met een aantal verschillende moves. Niet elke aanval werkt tegen elke vijand, waardoor je goed moet opletten wat je doet. Ezio had in Assassins Creed II al een verborgen pistool. Voor die tijd (renaissance) was dat al speciaal. In de 18e eeuw waren wapens al wat verder ontwikkeld. Zo heeft Connor naast zijn pijl en boog ook een pistool bij zich. Het herladen hiervan gaat op de authentieke manier en het duurt dus minstens vijf seconden voordat je een volgend schot kunt lossen. Gelukkig dragen de meeste vijandelijke soldaten een musket bij zich die je kunt oppakken voor een vlug schot.
Conclusie
Ondanks een aantal schoonheidsfoutjes heeft Ubisoft met Assassins Creed III een heel erg goed spel neergezet. Ze hebben duidelijk geleerd van hun misstap met Revelations. Het verhaal van Connor is goed geschreven en blijft je boeien tot het einde. De ‘conclusie’ van het verhaal van Desmond laat daarentegen een nare smaak achter. Het niveau van deel twee wordt behaald, maar eigenlijk is het verschil tussen de twee nihil. Het is niet alleen een ‘mustbuy’ voor de fans van de serie, maar door de lage instapdrempel en de grote hoeveelheid content (over de single player alleen al heb ik 17 uur gedaan) ook voor mensen die nog niet bekend zijn met de Assassins Creedreeks.
Recensie: Marc de Haas