Familiebanden zullen altijd blijven bestaan. In Het Pantser van de Kreeft vertelt Caroline Albertine Minor de verhalen van een Deens gezin dat ver uiteengedreven is, maar toch verbonden blijft.
Het boek schakelt tussen meerdere verhalen, waarbij sommige elkaar raken en anderen totaal niet. Centraal staan twee zussen en een broer wiens ouders zijn overleden, maar ook de gesprekken tussen een medium en de overledenen speelt een rol. Opvallend hierbij is dat sommige verhaallijnen zich duidelijk ontwikkelen in het boek en andere meer willekeurig lijken. Dat is soms verwarrend voor de lezer, maar het is tegelijkertijd wel een mooie metafoor voor het leven.
Ook de titel van het boek valt op die manier te interpreteren. Zeker omdat deze niet alleen in het verhaal voorbij komt, maar ook gevisualiseerd is in het opvallend ontwerp van het boek. Tussen de hoofdstukken in zitten zwarte bladzijden met daarop een illustratie die verwijst naar de manier waarop een kreeft een paar keer in zijn leven van pantser wisselt.
Kwetsbaar
Daarbij zijn twee fasen erg belangrijk: het moment dat het huidige pantser te krap is en de kreeft daardoor pijn heeft en het moment dat de kreeft zich van zijn oude pantser heeft ontdaan en een tijdlang kwetsbaar is zonder bescherming. Precies die momenten moeten wij én de personages in het boek af en toe door om te kunnen groeien in het leven.
Het boek van Caroline Albertine Minor heeft veel lovende kritieken ontvangen en als je het leest zal je begrijpen waarom. De manier waarop ze de personages en de situaties beschrijft is erg mooi. Wie een verhaal met een kop en een staart verwacht, komt echter bedrogen uit. Net als een jazzmuzikant lak heeft aan geldende regels, gaat ook Caroline Albertine Minor haar eigen gang om iets unieks te maken.