Het gaat heel hard met de carrière van Chet Faker. In 2013 pikten bloggers hem op vanwege zijn cover van No Diggity en nu staat hij al in een dik uitverkocht Paradiso.
Met zijn album Built On Glass en zijn samenwerkingen met producer Flume heeft Faker laten horen muzikaal een blijvertje te zijn. De verwachtingen waren daarom ook redelijk hooggespannen. En om maar meteen met de deur in huis te vallen: die verwachtingen werden maar deels waargemaakt. Het is alleen de vraag of Chet Faker zelf daar zelf wat aan had kunnen doen.
Er waren twee zaken waar ik mij tijdens het concert in Paradiso aan ergerde. Het eerste was het geluid dat niet goed was. Chet Faker heeft niet de meest krachtige stem en deze verzoop dan ook regelmatig in de mix. Zeker bij de nummers die wat steviger waren aangezet. Dat was erg jammer, want vooral in het eerste deel van het concert was er veel ruimte voor improvisatie en was Faker lekker druk in de weer met drumcomputer en sampler. De beats klonken prima, maar zodra hij ging zingen hoorde je dat niet zoals het zou moeten.
Jeff Buckley en Blackstreet
Gelukkig waren er ook betere momenten. Zeker toen er zich een drummer en een gitarist bij de zanger voegden. Dit bleken uitstekende muzikanten. In de wat rustigere arrangementen bleek de zang ook net iets beter uit de verf te komen waaronder in een prachtige cover van Jeff Buckley’s I Want Someone Badly.
Daarna volgde een sterk deel van het concert met No Diggity en meteen Drop The Game er achteraan. Toch bleek ook bij die nummers dat het geluid matig was. Het publiek zong harder dan de zanger op het podium.
Voor de toegift bewaarde Chet Faker een paar van zijn beste liedjes: het mooie Gold en een intieme uitvoering van Talk Is Cheap. Daarvoor ging het licht uit in de zaal en zong Chet Faker het eerste deel van het nummer onversterkt. Helaas duurde het erg lang voordat iedereen in de zaal het respect kon opbrengen om stil te zijn.
Dat was dus ook het tweede punt waar ik mij aan ergerde: het vele gepraat in de zaal dat regelmatig de muziek overstemde. Volslagen respectloos. Naar de muzikant op het podium en naar de mensen die wel naar de muziek willen luisteren. Zonder de twee dikke minpunten was het een subliem concert geweest. Nu was het helaas een avond waar ik een dubbel gevoel aan over heb gehouden.