Een maand geleden zagen we The xx in Chicago en daarvan waren we behoorlijk onder de indruk. In het Utrechtse Vredenburg gingen we kijken of de band hetzelfde niveau kon halen. Het antwoord daarop is: ja.
Het duurde wel even voordat de band begon nadat het voorprogramma het podium had verlaten, maar het begin was meteen goed. The xx begon met het prachtige Angels terwijl er nog een doorschijnend wit doek voor het podium hing. Op dat doek waren projecties te zien, terwijl je daarachter al vaag de band en hun schaduwen zag. Halverwege het nummer viel het doek naar beneden. Een truc die al vaker is gebruikt, maar altijd werkt.
Zangeres/gitarist Romy Madley-Croft liet in het eerste nummer horen ook live over een zuivere stem te beschikken. In het volgende nummer was er al meteen samenzang met zanger/bassist Oliver Sim. Die duetten geven de muziek een broeierige sfeer. Zeker als je goed naar de teksten luistert. Het ene moment is er sprake van ontluikende liefde en in een ander nummer hoor je juist twee geliefden die uit elkaar zijn.
Jamie xx
De spil van The xx is echter Jamie xx. Aan de achterkant van het podium is ruimte voor zijn instrumentarium waarin hij drie plekken kan innemen om de band van zijn beats te voorzien. Zo slaat hij af en toe met paukenstokken op drumpads en een andere keer gaat hij subtieler te werk achter de drumcomputer. Zijn invloed op het geluid is wisselend. Soms geeft hij de twee vocalisten alle ruimte, maar steeds vaker drukt hij zijn stempel op de muziek. Op het tweede album Coexist was zijn invloed al duidelijker te horen dan op het debuut, maar live krijgen de oude nummers dezelfde behandeling.
Als een DJ rijgt hij op een gegeven moment de nummers aan elkaar, waardoor ze geen traditioneel begin en einde hebben, maar meer weg hebben van een DJ-set. Met stevige beats en diepe bassen weet hij de zaal in beweging te krijgen. De herkenbare gitaarlijnen uit de nummers en de stukken zang die daar op volgen zorgen voor de herkenbaarheid. Zeker als Shelter, VCR en Islands zich aan het einde van de set opvolgen.
X
De band beweegt niet zo heel veel, alleen Sim neemt af en toe een coole pose aan, maar voor het publiek is genoeg te zien. Wie een beetje vooraan staat kan zien wat Jamie xx doet en welk geluid daar bij hoort, maar ook de lichtshow is helemaal in orde. Het licht was vooral wit en fel en op een doek zijn abstracte visuals te zien. Vlak voor de toegift valt ook dat doek en zien we een grote doorzichtige X. Dat deed het publiek meteen massaal naar de telefoon grijpen om een foto te maken. Helaas mochten er geen camera’s in de zaal, anders hadden we er wel een paar mooie foto’s van kunnen laten zien.
De toegift bestond uit het instrumentale Intro dat heel goed werd ontvangen, het prachtige Tides en afsluiter Stars waar aan het einde Jamie xx nog even wat dikke beats liet horen. Een knap einde van een heel knap optreden. The xx maakt heel mooie muziek die prettig wegluistert, maar in een grote zaal als Vredenburg blijkbaar niet voor iedereen geschikt was. Het viel op dat er echt vreselijk veel doorheen werd gesproken door het publiek. Persoonlijk was dat een behoorlijke smet op de avond. Terwijl je wilt laten meevoeren met de muziek voeren je buren gesprekken over de meest zinloze onderwerpen.