Mijn ontlading was niet te beschrijving toen ik in de zaal van Sony’s presentatie zat tijdens E3 2015 en het mij langzaam begon te dagen wat ik zag: Square Enix doet waar de fans al jaren om schreeuwen en hermaakt het iconische Final Fantasy VII. Een technisch wonder in zijn tijd, maar hoe relevant kan de herbeleving van PlayStation 1-klassieker uit 1997 zijn in 2020?
Het korte antwoord? Gigantisch relevant en ontzettend modern. Square is duidelijk niet bang voor boze fans en levert een compleet nieuwe visie van de originele game. En begrijp me niet verkeerd, maar het is nog altijd de Final Fantasy VII die je kent (of misschien speel je het voor eerst natuurlijk), echter met een paar draaien die de game zoveel fijner maken om te spelen en tonnen aan extra inhoud. De oproer was behoorlijk toen verteld werd dat Final Fantasy VII Remake in delen zou verschijnen, omdat de game simpelweg te groot was, en na het zien van de credits ben ik het daarmee eens. Afgesneden bij de infiltratie van het Shinra-gebouw, in de originele game zo’n 6-7 uur in het 40-urige verhaal, zag ik het einde met iets meer dan 30 uur op de klok. En dat is niet erg!
Trouw, maar ook vernieuwend
Want waar Final Fantasy VII de plotlijnen van het origineel volgt en erg trouw aan kan voelen daarin, vol herkenbare dialogen en momenten, voegt FFVII Remake zoveel toe dat het haast niet te tellen is. Zo wordt haast ieder onderdeel dat een paar schermtransities in de originele game was, verlengd en verdiept. Daarnaast voegt Square een hoop nieuwe zaken die, voor mij verbazingwekkend genoeg, totaal niet ongepast aanvoelden. Nieuwe verhaallijnen over side personages als Jessie bijvoorbeeld, die een mooie meerstaps missie meegeven en haar motivaties om zich bij Eco-strijders/terroristen Avalanche te voegen sfeervol uitleggen.
Snelle combat
Maar de meest opvallende wijziging moet natuurlijk de combat zijn, waar het turn-based systeem van oudsher verruilt wordt voor snelle, moderne actie-gebaseerde combat. Niet verrassend heeft het systeem veel weg van Kingdom Hearts 3 en Final Fantasy XV met actie aanvallen en menu gebaseerde acties voor spells en vaardigheden. Daarnaast leent Final Fantasy VII de Stagger-mechanic van het mindere broertje Final Fantasy XIII – waardoor extra schade gedaan kan worden nadat een vijand overrompeld wordt. Dit alles voelt ontzettend verfrissend, al duurde het wel even voor de uitdaging stevig te noemen was. Voor de die hard biedt Final Fantasy VII Remake een hard mode, welke jouw skills echt test en dom knoppen rammen er zeker niet meer in zit.
Diepgang in alles
Maar ook is er ook veel diepgang te vinden in het customizen van de personages, het wisselen en upgraden van hun wapens en het diepe materia magie systeem. De upgrades zijn de moeite om verder op uit te wijden, gezien deze ervoor zorgen dat geen enkel wapen nutteloos wordt naar mate de game vordert. Het is prima mogelijk hoofdpersonage Cloud zijn Buster Sword te laten gebruiken door de hele game, of om hele specifieke builds met verschillende wapens te maken. Final Fantasy VII Remake’s, customization opties maakte grote indruk.
Bakken sfeer
Hetzelfde kan gezegd worden voor de presentatie, want man wat ziet deze game er mooi uit. En al die pracht is dan ook te merken aan hoe hard de ventilatoren van mijn PlayStation 4 Pro tekeer gingen! Hierop merkte ik weinig technische mankementen als framerate drops, al was er enkele te bespeuren. Dat kan niet gezegd worden echter over de platte, lage kwaliteit textures die af toe gebruikt worden voor beeldvulling. Eerlijk gezegd stoorde het me nooit – merkte ik het soms niet eens – maar was het er wel degelijk, hetzelfde geldt voor de pop-in in complexere omgevingen. Gelukkig bleef de framerate en grafische pracht tijdens gevechten van het scherm spatten.
Daarnaast ademt de game bakken sfeer uit en geeft spelers van het origineel een prachtige realisatie van waar toen van gedroomd werd. Zo bestaat de stad Midgar uit een lower level, waarop een gigantische plaat gebouwd is, waar de rijken wonen. Omhoog kijkend in de sloppenwijken zie je dan ook het metalen dak van de wereld – compleet met kunstmatig zonlicht om het plebs niet te depressief te maken, zoals een zijmissie zo mooi uitlegt. En zo kan ik nog tien voorbeelden noemen die naar mij als fan van het origineel spreken. Maar ook hoe de soundtrack de essentie overbrengt en trouw is aan het origineel, maar net als de rest van game hier en daar wat verassingen erin gooit deed me glimlachen van oor tot oor.
Nu is Final Fantasy VII voor mij een game dichtbij het hart, maar andere spelen het voor het eerst. Zo ook Mixed Grill collega Marc de Haas. Hier de bevindingen van iemand die voor het eerst Final Fantasy VII ervaart in 2020:
Voor de eerste keer
Hoewel Sander Final Fantasy VII nu op een geheel nieuwe manier kan ervaren, is dit voor mij de eerste keer dat ik echt goed ben gaan zitten voor FF7. Begrijp me niet verkeerd, ik heb de klassieker door de jaren heen meerdere keren opgestart en heb de port ervan zelfs klaarstaan op de Xbox One… maar keer op keer klikte hij na een aantal uur simpelweg niet en werd ik afgeleid door een andere game. Misschien dat het door de polygone graphics komt, misschien dat ik de grote spoilers door de jaren heen al heb meegekregen en misschien is het gewoon te laat voor mij om in de zwaar verouderde wereld van PlayStation 1 Midgar te duiken.
De vernieuwde wereld daarentegen had mij direct te pakken. De statische achtergronden worden nu prachtig weergegeven en waar ik in eerste instantie geen gezicht kon vormen bij de blokkerige personages, wordt dit nu letterlijk voor mij ingevuld (al heeft de FF7 animatiefilm Advent Children daar jaren geleden ook zeker aan mee geholpen). Maar met name het combat-systeem past meer bij mij dan de oorspronkelijke turn-based gevechten. Persoonlijk vind ik dit een gedateerde manier om gevechten neer te zetten in een RPG en ben ik meer van de actie in bijvoorbeeld een Kingdom Hearts die hier ook gebruikt wordt door Tetsuya Nomura, dezelfde director.
Conclusie
Final Fantasy VII Remake is haast vlekkeloos en een stralend voorbeeld van hoe een geliefde game vernieuwd kan worden, zonder te verliezen wat het is. Alles van de presentatie, het veel uitgebreidere verhaal, de snelle combat en de diepe customizatie maakt diepe indruk.
Met het tempo waarin we door de originele game heen gaan met deze remake behandeling gaan we nog wel een paar deeltjes nodig hebben, maar of je een oude rot bent of nieuwe aankomt; Final Fantasy VII Remake is haast crimineel goed.
Sander Noordijk
