Hoewel niet de eerste game-release of review van 2023, is Forspoken toch wel de eerste echte grote klapper van het jaar. Of althans, dat had het moeten zijn, want ondanks al het budget, de hype en de controverse kan Forspoken zijn beloftes zeker niet allemaal inlossen.
Een flitsende actiegame, waarbij een gewone dame uit New York in een bizarre nieuwe wereld terecht komt met magische krachten; Forspoken heeft een hoop potentie om daadwerkelijk zeer interessant te zijn. Magische combat en parcours actie, waarbij onze heldin Frey met gemak over muren en tegen bergen op rent ogen visueel zeer cool. Maar al gauw merkte ik dat er er een hoop niet klopt aan Forspoken.
Twee onverwachte kompanen
Voor we daar in kunnen duiken, moeten we eerst kennis maken met Cuff – de magische, pratende armband die Frey vindt en haar gids in deze nieuwe wereld is. De twee hebben converstaties, waarbij beiden snarky en vaak ronduit gemeen kunnen zijn en dat is iets waar vooraf op basis van de trailers al vraagtekens bij gezet werden. Het idee is dat ze grappige banter-dialogen met elkaar hebben, maar in werkelijkheid is het eerder ongemakkelijk. Zoals een bevriend stel die tijdens het diner ruzie met elkaar maakt en de hele tafel dit volgt. Frey zelf is ook hoogst oncharmant met een constante attitude dat ze hier niet wil zijn en alles maar onzin vindt.
That break-shit
Deze wereld kent een laatste bastion van de mensheid en buiten die muren hangt een miasma waar niet in overleefd kan worden en al het leven verwrongen maakt. Frey noemt deze corruptie ‘the Break’ wat braaf door alle bewoners overgenomen wordt en ook al jaren geleden onder die naam in boeken opgeschreven werd? Het plot is niet zo sterk als het denkt dat het is. Er blijken een aantal krachtige heksen die het land regeren, de Tantas en Frey wordt al gauw aan het werk gezet om deze uit hun macht te verwijderen omdat Frey de enige is die niet aangedaan is door ’the Break’.
Niet zo open
Goed met dat uit de weg, presenteert Forspoken zich als een open wereld waar jij vrijheid hebt. Maar vroeg in de game wordt dit al compleet de kop in geslagen en dat meerdere keren. Mijn favoriete voorbeeld is hoe Cuff en Frey een diepe discussie over het effect dat ‘the Break’ op mensen heeft, of deze zombiewezens nog steeds het leven bevatten en of het moreel is om hem te vermoorden of je ze juist met rust wilt laten. Ik besloot er langs te rennen, het was immers niet mijn objective en er was een mooi pad langs. De game floot me hierop terug en plaatste me weer voor deze zombiemensen… ik kon niet verder totdat ik dit groepje voormalig mensen, waar de game net nog zo’n filosofisch punt over wilde maken, vermoorde.
Combat doet ’t ook niet
Combat bevindt zich onder de trekkers die dankzij de Adpative aard zwaar aanvoelen en Frey schiet zo stenen en andere objecten richting de vijand. Een enkele keer drukken geeft een enkel schot, langer ingedrukt houden bouwt een grote steen op voor meer schade. Het werkt, maar persoonlijk vind ik dit niet fijn voelen. Het is erg clunky en uitputtend, waar ik niet het gevoel had ik een lekkere flow kon komen. De adaptieve trekkers die zo gaaf ieder wapen anders laten voelen in Call of Duty werkten me in Forspoken alleen tegen. Datzelfde kan ook gezegd worden over de parcours, wiens clunky aard me meerdere pogingen kosten in een vroege boss fight. Zo kwam er een onblokbare aanval aan, waarop Frey wil wegrennen en schuilen achter een muurtje. Stoppen is dan echter niet zo gemakkelijk waarop Frey geregeld achter het muurtje tegen een muur oprende en zo alsnog geraakt werkt.
Prima, nergens bijzonder
De presentatie van Forspoken is prima met graphics die er met vlagen goed uit zien. Op andere momenten, zeker in de donkere opening van de game is er weinig fraais te bespeuren aan deze game die op zo’n sterke engine draait. In de volle zon, buiten in de natuur komt de game het beste voor de dag, maar je kunt er niet omheen dat het op momenten simpelweg niet mooi is. Datzelfde kan gezegd worden over de drukke, chaotische menu’s. Wel is de muziek im Forspoken erg sterk is met een prachtige orchestrale soundtrack. Wat je nodig hebt, want zodra je door deze lege, onaantrekkelijke wereld rent op zoek naar missies en zijmissies kan je ieder steuntje in de rug gebruiken.
Conclusie
Forspoken mist de plank en is niet de openingsknaller die 2023 aftrapt. In plaats daarvan is het een prima game met ok combat, maar vooral een flinke doos haken en ogen. Dialogen zijn niet top en bij vlagen genant om te volgen. De open wereld en volledige vrijheid die het belooft blijken al snel niet zo vrij te zijn als je wilt en missies zijn al gauw herhalend. De wereld is bland, lelijk en leeg en zowel het rennen en
Vechten voelt allemaal zo clunky… Forspoken had potentie, maar verdoet dit allemaal al snel.
Sander Noordijk
