Dat het niet helemaal lekker loopt met de films rondom de DC Comics superhelden is helaas een feit. Man of Steel wist niet de juiste toon neer te zetten, Batman v Superman: Dawn of Justice had, naast een rommelig plot, hetzelfde probleem en Suicide Squad….tja Suicide Squad was een teleurstelling waar deze Joker-fan niet al teveel woorden aan vuil wil maken.
Warner Bros. had de hoop gevestigd op Wonder Woman en dit is een verdraaid goede beslissing geweest. Wonder Woman wist voor mij in haar eentje de voorgaande vieze smaak weg te spoelen en mij hoopvol naar de toekomst van de DC-films te laten kijken.
Bij haar introductie in Batman v Superman werd middels een oude foto al gehint naar het feit dat Wonder Woman (gespeeld door de beeldschone Gal Gadot) al langer rondloopt in onze wereld. Haar solo-film vertelt het achtergrondverhaal van deze foto en neemt de kijker mee naar de Eerste Wereldoorlog. In tegenstelling met hoe het vaker gaat als een held een eigen film krijgt, wordt er weinig tijd gespendeerd aan het vertellen hoe Diana haar krachten krijgt. De nadruk ligt meer op het tonen van haar ontwikkeling tot de heldin zoals we die gaan zien in de aankomende Justice League-film. Wonder Woman lijkt ook af te stappen van het stramien dat iedere film maar aan elkaar gekoppeld dient te worden via kleine easter eggs. Er zit slechts een kleine hint in naar een mogelijk toekomstige film in de vorm van een koffertje, maar daar blijft het dan ook bij. Er wordt de tijd genomen om haar eigen verhaal te vertellen en dit loont.
Het acteerwerk en script zijn van een hoog niveau, waardoor je meeleeft met de verschillende personages en ik echt het gevoel kreeg dat Gal Gadot en Chris Pine (die love interest Steve Trevor speelt) zowel on als off set het goed met elkaar konden vinden. Een terugkerend probleem met superheldenfilms is dat de bad guy vaak tegenvalt en dit is bij Wonder Woman jammer genoeg ook het geval. Om niet al teveel in spoiler-gebied te komen houd ik het erbij dat de motivatie van het kwaadaardig zijn niet geheel gegrond lijkt, waardoor hij overkomt als de klassieke ’take-over-the-world-villain’.
Ondanks de teleurstellende bad guy is de rest van de film een uitstekende combinatie tussen spectaculaire actie-scenes met een goede opzwepende soundtrack en voldoende slow-motion-shots, een liefdesverhaal en de nodige humoristische scenes. De humoristische momenten worden met de juiste toon neergezet, waardoor deze niet als geforceerd overkomen. We hebben hier te maken met een Amazone die opgegroeid is op een utopisch eiland met alleen maar vrouwen en nu voor het eerst in de ‘moderne’ wereld rondloopt en dat heeft natuurlijk een impact op haar. Vooral ‘de rol van de vrouw’ in deze wereld zorgt voor een aantal trefzekere grappen, die ook tegenwoordig zeker nog actueel zijn. Girl power lijkt een rode lijn te zijn door de film heen, maar regisseuse Patty Jenkins weet dit op een unieke manier te brengen, waardoor het voor de mannelijke kijker zeker niet verveelt. Vergeleken met de duistere gritty sfeer van de voorgaande films, voelt Wonder Woman door het gebruik van humor, kleurgebruik en luchtige verhaalvertelling als een verademing en ik hoop dan ook echt dat deze manier doorgezet wordt in de aankomende DC films van Warner Bros.
Extra’s
De Blu-ray versie heeft naast de film ook meer dan twee uur aan extra’s die een interessante blik geven op het ontwikkelen van de film en de personages. Nu zijn dit soort extra’s natuurlijk voor de hardcore fans die alles willen weten van de film, maar biedt de Blu-ray ook een speciale epiloog met (de hilarische) secretaresse Etta in de hoofdrol en is een blooper reel altijd leuk om even op te zetten.
De Blu-ray van Wonder Woman is nu beschikbaar