Na lange tijd waren we gisterenavond eindelijk weer eens in Paradiso. En dan ook nog eens om een van de beste bands van dit moment te bewonderen: Altın Gün.
Paradiso is een van de plaatsen waar een pilotevent van Testen voor Toegang werd gehouden. De honger naar livemuziek en uitgaan, maakte dat we maar al te graag aan dit event mee wilden doen. Waar een Koningsdagfeest met 10.000 man nog echt te veel van het goede is, moet een concert in Paradiso, zoals dat van Altın Gün, mogelijk zijn.
Van te voren moesten we worden getest op COVID-19 en met een negatief testbewijs mochten we later op de dag Paradiso betreden. Vanwege een file waren we iets aan de late kant en daardoor was er alleen nog plaats op het balkon. Gelukkig wel een plek met goed uitzicht. Overal in de zaal stonden keurig setjes stoelen naast elkaar, waardoor iedereen op veilige afstand van elkaar kon zitten. Tijdens het lopen door de zaal moest je een mondkapje op en overal stonden behulpzame medewerkers van Paradiso alles in goede banen te leiden. Perfect geregeld.
Blijven zitten
Een gewoon concert was het dus niet. In plaats van een bomvolle zaal, waren er nu maar 250 mensen aanwezig, die allemaal op hun stoel moesten blijven zitten. Dansen mocht alleen zittend. Niet ideaal, maar beter dan niets. Bovendien merkte je dat zowel publiek als band er enorm veel zin in had. Toen Altın Gün aftrapte met Vay Dunya begon iedereen massaal mee te klappen en te joelen. Wie het Turks machtig was, zong daarbij ook nog eens uit volle borst mee.
Met recent lovende kritieken van zowel de New York Times als Pitchfork zou Altın Gün in een normale wereld nu waarschijnlijk op een festival in de VS staan. In plaats daarvan werd het dus een concert met zitplaatsen in Amsterdam. Met drie albums op zak kan de band goed putten uit een breed repertoire, maar natuurlijk stond de meest recente plaat Yol centraal.
Doe Maar
Op dit album voegde Altın Gün een flinke dosis synths toe aan het geluid, waardoor de band niet alleen herinneringen aan de jaren ’70 oproept, maar ook aan de jaren ’80. Een mooi voorbeeld daarvan is Bulunur Mu, waar subtiele verwijzingen naar Pa van Doe Maar in te horen zijn. De invloeden van zowel disco als funk maken de muziek aanstekelijk en dansbaar. De sterke composities van de Turkse folksongs en de strak ingespeelde band doen de rest.
Dit proefconcert was dus meer dan geslaagd. Muzikaal was het heel erg goed, maar ook organisatorisch had Paradiso het uitstekend geregeld. Als de Primark, Action en IKEA weer open mogen, dan graag ook de poppodia. Het is zeker mogelijk om dit veilig te doen.
