Magische momenten met James Blake in Utrecht

Als we het concert van James Blake in Tivoli/Vredenbrug met één woord zouden moeten omschrijven, dan is dat: synergie. Dat ontstaat als twee losse zaken samen meer opleveren dan je in eerste instantie zou verwachten. Het feit dat mensen in deze tijd meer zin dan ooit hebben om weer eens uit te gaan in combinatie met de prachtige muziek van James Blake zorgde voor een opwindende avond.

De presentatie op het podium lijkt in eerste instantie wat afstandelijk, met de drie muzikanten elk omgeven door hun instrumenten op een verhoging, maar dat blijkt in de praktijk reuze mee te vallen. Zeker omdat James Blake zelf in de loop van de avond steeds meer interactie met het publiek zoekt. Hij heeft door dat dit zo’n avond is waar alles op zijn plek valt. Het publiek is hongerig en de band heeft na maanden van stilstand zin om zich te bewijzen.

Blake geeft ook aan dat de tour in eerste instantie was bedoeld om zijn laatste album te promoten, maar de setlist is inmiddels veranderd in een mooi overzicht van zijn oeuvre. Inclusief nummers die hij samen met anderen schreef en een aantal van de mooie covers die hij heeft opgenomen in de laatste paar jaar. Ook was er een nieuw nummer te horen: The Death of Love waarin een mooie sample van You Want It Darker van Leonard Cohen te horen was. Muzikaal balanceerde het heel mooi tussen ingetogen en uitbundig. Vaak ook binnen hetzelfde nummer. Neem nu Blake’s doorbraakhit Limit To Your Love, dat vroeg op de avond voorbij kwam. Hier wisselde prachtige zang en piano zich af met diepe, diepe bassen die door je hele lijf voelbaar waren.

Trots

Muzikaal kwam de avond echt op gang tijdens Voyeur. Dit veranderde in een lange jam waarin elk bandlid de ruimte kreeg. James Blake legde na het nummer uit dat hij trots is dat zijn band alles live speelt en er dus geen laptops of achterin de coulissen verstopte muzikanten aan te pas komen. Het leverde de band een lange en gemeende ovatie op. Toen daarna meteen het mooiste nummer van James Blake (Retrograde) volgde, laaide het vuur in de zaal verder op. Daarna volgden nog onder andere een fraaie cover van Joni Mitchell en de heerlijk overstuurde afsluiter The Wilhelm Scream.

Vervolgens smeekte de zaal om een toegift. James Blake keerde in zijn eentje terug voor een kippenvelopwekkende versie van Godspeed van Frank Ocean. Daarna volgde een prachtige uitvoering van Measurements. Hierbij loopte Blake meerdere malen zijn stem, waardoor het uiteindelijk klonk als een koor. De voorwaarde die hij hierbij aan het publiek stelde was dat het absoluut stil moest zijn, anders zou het niet werken. Het bleef muisstil in de zaal. Vol aandacht keek iedereen naar een muzikant die vol concentratie iets unieks aan het maken was. Een prachtig slot van een gedenkwaardige avond.

Setlist