Nog niet zo heel lang geleden was deze band in het nieuws en wel om een hele trieste gebeurtenis. Na een optreden op Pukkelpop (Hasselt, België) heeft de 22-jarige zanger Charles Heddon zelfmoord gepleegd. Het was wereldwijd nieuws, vooral omdat de echte reden nog onduidelijk was. Het album The Golden Year was echter al wel klaar om uitgebracht te worden destijds, en op 25 oktober is dat officieel ook gebeurd.
Reputatie
De Engelse band, afkomstig uit Camden city, heeft vanaf haar oprichting in 2009 niet alleen in Europa, maar ook overzee een solide reputatie opgebouwd. Vooral op festivals is Où est le swimming pool een graag geziene gast, maar de groep heeft ook meegetourd met bands zoals La Roux en Example.
Synthpop
Als synthpop band geven ze de luisteraar precies wat ze verwachten: veel synthesizers, vrolijke melodieën, goed opgebouwde en pakkende liedjes. The Golden Year (uitgebracht bij V2records) kent vier singles, waarvan The Key de allereerste is. Het nummer is als twee op het album te vinden en brengt na een rustige en drumloze openingstrack You Started, een flinke lading keyboards en een sterke groove naar voren. Het nummer is, evenals de rest van de liedjes, goed gestructureerd en kent een duidelijke opbouw van coupletten, refreinen en bridges.
Vleugje Emo
Het donkere synthesizergeluid uit the Key zet zich voort in de daaropvolgende nummers. The way I feel en These new knights. De dikke basslijnen en de pakkende melodieën in combinatie met soms wat hysterische vocalen van de zanger, zorgen ervoor dat de nummers wat weg hebben van een Britse 30 Seconds to Mars. Het vleugje Emo op The Golden Year blijft zeker niet onopgemerkt. All American Rejects zou ook als mooi vergelijkingsmateriaal kunnen dienen, met name de zang, die op de rest van het album eigenlijk meer wegheeft van voormalig Stone Roses-zanger en landgenoot, Ian Brown.
Uiterst poppy is Better, de vijfde track op het album,. Catchy is het zeker, maar verrassend is het niet. De opvolgers van de eerste vijf liedjes, hebben globaal gezien weinig nieuws meer te melden: we krijgen synths met dansbare beats, melodieuze zang met enige uithalen op z’n tijd en niet al te diepgravende teksten zoals op Outside te horen is: It’s cold outside, I think that I don’t mind, I just feel tired.
Aanloop naar kerst
Dit geeft wel gelijk de hele sfeer op het album weer, want ondanks dat het een synthpop band betreft, kent The Golden Year een groot warme-chocomel-drinken-op-de-bank-gehalte. Wat niet per se negatief hoeft te zijn. Ergens hebben deze popliedjes iets nostalgisch’, met name door de synths. De zang doet dit hele romantische idee van koude winters en donkere new wave muziek weer wegebben, maar over het algemeen zou je de cd prima thuis op kunnen zetten en naar de regen turen op het raam.
Door af en toe te spelen met effecten van kerkklokken, krijgen sommige liedjes een herfstig sfeertje, wat de aanloop naar een koude winter al inluidt.
The Golden Year schept veel verwachtingen aan het begin, maar wordt als snel voorspelbaar. Dat het strak geproduceerd is, moet toegegeven worden, alleen aan de originaliteit en variëteit valt nog te schaven. Maar als men ooit gaat overwegen om met kerst de Mariah Careys en Whams te vervangen door iets moderners en vooral iets Britsers, dan is dit wel een hele goede kandidaat. De klokjes zijn in ieder geval present.