Ooit met veel bombarie aangekondigd als de befabelde cross-over tussen Fire Emblem en Shin Megami Tensei, eindigde Tokyo Mirage Sessions #FE op een slecht verkopende console waar diens publiek niet was. Gelukkig krijgt deze Wii U-exclusive nu een tweede kans op de Switch in deze Encore versie – en dat is een goed ding.
Fire Emblem zelf was als turnbased RPG op dat moment al niet de bekendste, maar bereikte kort hiervoor met Awakening eindelijk zijn mainstream publiek. Voor Shin Megami Tensei moet gezegd worden dat deze mogelijk nog meer niche was – een serie enkel voor de hardste van hardcore fans van Japanse dungeon crawlers. Hierbij was het echter de spin off serie Persona die het grote publiek bereikte met Persona 3 en 4, doordat zij de combinatie maakte met levens- en dating simulatie. Maar hoe je deze twee uiteenlopende games moest samenvoegen, dat was voor lange tijd niet duidelijk.
Avontuur
De conclusie is dat het niet helemaal een gelijke crossover is – eerder een Persona Light met een paar Fire Emblem elementjes. Zo is er het bekende deuntje wanneer personages een level omhooggaan en zijn de grotere summons (extra sterke aanvallen die beperkt gebruikt kunnen worden) personages uit de Fire Emblem-serie zijn. Tel je dat niet mee dan heb je een overrompelend Japans Animé avontuur, vol kleur, grootste personages, popmuziek en twijfelachtige outfits op jonge meisjes. Tokyo Mirage Sessions kent de overwereld, verken- en vecht mechanieken als Persona, maar mist de dagelijkse zij-activiteiten waar de serie bekend om staat. Het pakt terug naar een basis is daarvoor een sterkere, meer gefocuste game dan wanneer dit ook geprobeerd was.
Het absolute hoogtepunt van Tokyo Mirage Sessions moet toch wel de combat genoemd worden. Turn-based, maar met een handige volgorde aangegeven bovenin het scherm, begint alles redelijk simpel. Er zijn standaard aanvallen en magische die punten kosten, maar als snel ontgrendel je meer mogelijkheden. Zo zijn er de titulaire Sessions waarmee combo’s gemaakt kunnen worden tussen meerdere teamleden bij bepaalde aanvallen. Als een vijand zwak is voor vuur bijvoorbeeld en een teamlid ook een vuur aanval heeft, stapelen automatisch deze op elkaar. De game blijft dit soort systemen op elkaar stapelen en geeft daarmee een hoop diepgang aan de combat. Daarbij moet je ook flink opletten omdat Tokyo Mirage Sessions niet bang is om je te straffen. Meermaals kon ik een handmatig gemaakte save herladen omdat mijn volledige party spontaan werd ge-one- of zelfs two-shot, vooral omdat het Session-principe ook voor de vijand geldt. Uren aan progressie verloor ik op deze manier.
Fantastische presentatie
Dat is niet te zeggen dat er geen plezier te beleven is aan Tokyo Mirage Sessions, integendeel. Het kan alleen wel een pittige game zijn waarbij je goed moet opletten en een automatische save-functie gewaardeerd zou worden. Dit wordt gecompenseerd met de fantastische presentatie; Tokyo Mirage Sessions was Atlus zijn eerste HD-game en oogt ook vandaag de dag op Switch nog steeds fantastisch. Natuurlijk zijn de geanimeerde cutscenes een feest voor het oog, maar ook de slimme oplossingen voor de technische tekortkomingen van het originele platform, zoals de gekleurde silhouetten van andere wereld bewoners, geven Tokyo Mirage Sessions zijn eigen smoel. De conversie naar de Switch oogt niet veel anders maar wint veel terrein op het gebied van laadtijden die het drastisch verkort. Op sommige transitie en laadschermen scheelde dit letterlijke seconden wat flink optelt op een langdurende game als dit. Daarbij hapert de game ook op de drukste momenten en in handheld mode, voor geen moment!
Het verhaal is erg over de top en Animé, zoals de graphics waarschijnlijk al weggaven, maar dat kon ik goed waarderen. Alles voelt luchtig, zelfs wanneer zij zwaardere momenten proberen aan te snijden. Toch kun je ook prima door de game heen komen wanneer jouw focus op de geweldige combat ligt. Je vindt misschien niet zoveel in Tokyo Mirage Sessions #FE Encore als dat je in Persona 4 of 5 op de andere consoles vindt, maar het heeft genoeg bestaansrecht om zijn eigen ding te zijn.