Black Album / White Cube in de Kunsthal Rotterdam

Kunst en muziek zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. In de tentoonstelling Black Album / White Cube in de Kunsthal Rotterdam zie je hoe de twee elkaar inspireren en versterken.

De titel van de tentoonstelling verwijst naar het Black Album van Prince en de witte kubus waarin we vaak naar kunst kijken. Muziek en kunst komen dus samen. In het midden van de ruimte vind je dan ook een witte kubus. Wie daar naar binnen gaat ziet de originele persing van het Prince-album uit 1987 in een vitrine, als een relikwie of kunstobject. Aan de muur hangt een werk van Michael Schirner met daarop een tekst die verwijst naar het beruchte concert van Bob Dylan in de Free Trade Hall in Londen in 1966.

Door slechts witte letters op een zwarte achtergrond te tonen, probeert Schirner het voor elkaar te krijgen dat je de beelden in je hoofd ziet, in plaats van op het doek. Wie de context bij het roepen van Judas tegen Bob Dylan kent, weet welke beelden en geluiden hierbij horen. Andersom werkt dat natuurlijk ook: door naar muziek te luisteren roepen we beelden op. Dit kan een albumhoes, videoclip, concert of een herinnering aan de dansvloer zijn.

Sonic Youth

Black Album / White Cube toont heel mooi hoe die wisselwerking beide kanten op kan werken. Er zijn kunstwerken die zijn gebaseerd op muziek van Kraftwerk en teksten van klassieke gabbernummers. Of kunstwerken die zijn gemaakt voor albumhoezen. Zoals het werk dat Richard Prince maakte voor Sonic Youth. Tegenover dit schilderij hangen dan weer werken van Sonic Youth-bassist Kim Gordon. Zo maak je als bezoeker van deze expositie steeds connecties. Dat kan de interactie tussen de kunstwerken zijn of de associaties die bepaalde namen en beelden bij je oproepen.

Bekende voorbeelden daarvan zijn het artwork dat Peter Saville maakte voor het album Unknown Pleasures van Joy Division. Iedereen kent dat beeld. Het is misschien wel sterker geworden dan de muziek zelf. In een recent door Saville gemaakte video zie je hoe de geluidsgolven een onderdeel van onze populaire cultuur zijn geworden. Iets verderop hangt trouwens een prachtige foto die Anton Corbijn van de band Joy Division maakte.

The Beatles

In dezelfde ruimte staat ook een indrukwekkende installatie van Rutherford Chang. Hij verzamelde zoveel mogelijk exemplaren van The White Album van The Beatles. Wie denkt dat al die LP’s met een witte hoes er hetzelfde uitzien, zal verrast zijn. In de loop der jaren is elk exemplaar uniek geworden. Chang nodigt je ook uit om in de bakken rond te snuffelen en een exemplaar op één van de draaitafels te leggen.

Muziek en kunst kennen geen kaders of grenzen, maar ze lopen vloeibaar in elkaar over. Zeker als je de tijd neemt om goed te kijken en luisteren. Black Album / White Cube laat dat heel mooi zien.