De rockband Drive Like Maria heeft met een optreden op 10 mei 2012 zijn tweede album gelanceerd, eenvoudigweg getiteld ‘Drive Like Maria’. Het hoofdgerecht was ok, het voorgerecht was alleen veel lekkerder: Bombay Show Pig.
Voor zo’n 250 mensen laat Drive Like Maria voor het eerst delen van haar nieuwe album horen. Geen presentatie met veel poeha. Er is een bescheiden verkoopstandje, het publiek heeft nog nooit gehoord van colour blocking en drinkt rustig zijn bier en de band heeft een weinig inspirerend dankwoord.Op het spel van Drive Like Maria is weinig aan te merken. De zanger pakt de tonen, de drummer gaat los, de rockchick probeert zich te bewijzen en de bassist blijft fijnzinnig ingetogen. Het plaatje klopt, het is duidelijk een rockband. Toch begint het na een paar liedjes al te knagen: het spat er niet vanaf. Het optreden niet, het album evenmin.
De muziek heeft een vleugje Foo, een snufje Stone Age en de zang lijkt een beetje op die van Jack Black. De cocktail zet alleen niet door. Meer dan vleugje, snufje en beetje wordt het niet en dat maakt de muziek van de band vrij vlak. Het wordt overigens ook niet minder, waardoor Drive Like Maria een leuke rockband blijft met een aardig nieuw album. Dit zou bovendien weleens kunnen leiden tot kleine hitjes zoals Boomerang of Setting Down.
Is dit je muziek, ga vooraan staan en leef je uit, want met ouderwetse opzwepende muzikale rockintermezzo’s gaat het bij vlagen snel en hard. Een toevlucht waar tijdens het optreden vooral het rockminnende gedeelte van het publiek hoofdschuddend en met de hand in lucht van smult. Het overige publiek weet het op een gegeven moment wel en staat stil of schuift langzaam richting uitgang. Rock zeker, het rockt alleen niet genoeg om een bredere doelgroep aan te spreken.
Bombay Show Pig
Bombay Show Pig is interessant, verrassend en soms gewoon erg goed. Het muzikale duo, bestaand uit Mathias Janmaat en Linda van Leeuwen, pakt de zaal vanaf het begin in met stevig slagwerk en een enthousiast gitaarspel. De jonge vrouw drumt, speelt keyboard en gebruikt drumsticks als pianotoetsen. Haar muzikaliteit werkt bezwerend, zeker doordat zij ondanks al de inspanningen haar goede stem behoudt. De zangeres/drumster trekt zeker in het begin de meeste aandacht. Wanneer zij bombastisch losgaat op de drums, komt er veel kracht vrij die niet alleen hoorbaar, maar gezien de reactie van het publiek ook zichtbaar effect heeft.
Op het eerste gezicht lijkt daardoor de gitarende rocker de noodzakelijke extra te blijven die net te wild springt en ruig op zijn gitaren ramt. Hij blijft echter niet alleen goed bij, maar groeit zichtbaar in het optreden. Misschien niet toevallig is er een ontwikkeling te bespeuren in zijn haar. Eerst zit alles verlegen voor zijn ogen, later nat door zwetende inspanning kijkt, speelt en zingt hij vol overtuiging naar het publiek. Datzelfde publiek luistert met plezier naar Bombay Show Pig en zal ze zeer waarschijnlijk vaker opzoeken. Laat de dooddoener ‘jullie zijn een bijzonder tof publiek’ in het vervolg achterwege en dit duo zou het weleens goed kunnen doen in de donkere tenten op festivals.
Het album van het duo Bombay Show Pig heet Vulture / Provider.
Tom Gibcus