Een verhaal heeft altijd twee kanten. Io Capitano van de Italiaanse regisseur Matteo Garrone vertelt op zeer indrukwekkende wijze de andere kant van de actuele verhalen over jonge vluchtelingen.
Een verhaal heeft altijd twee kanten. Io Capitano van de Italiaanse regisseur Matteo Garrone vertelt op zeer indrukwekkende wijze de andere kant van de actuele verhalen over jonge vluchtelingen.Io Capitano draait om de twee Senegalese neven Seydou en Moussa. Beide mannen hebben de droom om naar Europa te gaan om daar geld te verdienen voor hun moeders. In het geheim sparen de twee geld om de reis te maken. Als er genoeg budget is, gaan ze zonder het thuis te vertellen op stap. Het begint als een ambitieus avontuur, maar al snel maken Seydou en Moussa ook kennis met de harde realiteit.
Poëzie en drama
Wat Garrone (Gomorra, Dogman) heel sterk doet in deze film is lichtvoetigheid combineren met donkere episodes. Je krijgt als kijker zo echt het gevoel het avontuur door de ogen van twee naïeve pubers te bekijken. Alsof het heel normaal is, combineert de film prachtig poëtische beelden met heftig menselijk drama. Seydou en Moussa worden, zonder dat ze het willen, heel snel volwassen.
Debat
De film laat ook zien dat we in West-Europa heel weinig weten van de reis die veel vluchtelingen hebben gemaakt voordat ze zich hier melden bij een asielzoekerscentrum. Io Capitano toont op rauwe wijze zowel de vele ontberingen als de hoop die mensen blijven hebben in barre tijden. Wie zich wil mengen in het debat over vluchtelingen moet zeker deze film zien. Io Capitano biedt misschien wel geen pasklare oplossingen, maar zorgt wel dat we anders moeten kijken naar dit mondiale probleem.
