De Amerikaanse band Future Islands is al flink wat jaren bezig, maar brak dit jaar door dankzij twee belangrijke troeven.
De eerste is het sterke album Singles met daarop onder andere het nummer Seasons (Waiting On You) dat ik eerder dit jaar tot zomerhit van 2014 benoemde. De sterkste troef liet Future Islands zien toen ze dat nummer live mochten spelen in de show van David Letterman.
Vol overgave
Daar overdonderde de band het publiek dankzij de geweldige presentatie van zanger Samuel Herring. Zelden zag ik iemand zo vol overgave zingen. Herring gooide heel zijn hart en ziel in zijn performance inclusief vreemde danspassen, grote gebaren en een brute grunt.
De video van dit optreden ging al snel viraal en gaf de carrière van Future Islands een enorme boost. Tijdens hun show in een uitverkochte Melkweg liet de band overtuigend zien dat de presentatie van de zanger geen gimmick is, maar iets is dat diep in hem zit en er op een podium uit komt.
Future Islands trapte af met Back in the Tall Grass en meteen hadden ze de aandacht van het publiek te pakken. Samuel Herring gooit er meteen zijn kenmerkende danspasjes uit en beweegt over het podium zoals alleen hij kan. Deze ene keer voert hij een sensuele liefdesdans uit, op een ander moment lijkt hij een gorilla met territoriumdrift en dan weer lijkt hij een acteur uit een klassiek toneelstuk dat met zijn arm reikt naar de zon of een god.
Indrukwekkende frontman
Tegelijkertijd is zijn zang net zo expressief als zijn bewegingen hij croont, grunt en haalt uit. In combinatie met zijn bewegingen maakt dat Herring tot een van de meest indrukwekkende frontmannen die ik ooit bij een band heb gezien. De rest van de band is namelijk gewoon degelijk en een beetje onopvallend. Het is de zanger dus die het gemiddelde ver naar boven haalt en zorgt dat Future Islands nu geheel terecht zalen als de Max van de Melkweg uitverkoopt.
Helaas is het geluid niet heel goed tijdens het concert en is daarom de muziek een brij. Halverwege kijkt Herring wat geïrriteerd naar de geluidsman, maar echt veel helpen doet dat niet. Alleen bij rustigere nummers als A Song For Our Grandfathers en vooral het geweldige Fall From Grace kun je echt goed horen wat Samuel Herring met zijn stem doet. Gelukkig is de muziek en vooral de performance zo goed dat het concert eindigt met een heel dikke voldoende. De ‘stage invasion’ aan het einde is daarvan het ultieme bewijs.