Als je goed naar de teksten van rapper Faberyayo hebt geluisterd, weet je dat hij groot fan is van literatuur. Naamloos is de veelzeggende titel van zijn debuutroman.
Als schrijver gebruikt Faberyayo zijn echte naam, Pepijn Lanen, maar er is geen sprake van een duidelijke scheidslijn tussen de twee als het op thema’s aankomt. Ook in zijn boeken is er veel ruimte voor drank, feesten, drugs, lekker eten, seks en de liefde voor taal. In Sjeumig, de verhalenbundel die Lanen in 2013 uitbracht was vooral veel absurdisme te vinden. Naamloos is wat herkenbaarder qua thema en personages al moet ik er niet aan denken dat mij het zelfde overkomt als de naamloze hoofdrolspeler.
Weinig aanknopingspunten
Deze jonge man ontwaakt namelijk zonder zich zijn naam te herinneren. Er zijn wel wat flarden van de voorgaande dagen in zijn hoofd blijven hangen, maar een paar zeer belangrijke zijn verdwenen. Naast zijn naam zijn dat ook zijn tas met laptop, portemonnee en telefoon. Ook blijkt hij tijdelijk te logeren in een nagenoeg leeg huis van een kennis van een kennis. Weinig aanknopingspunten dus.
Het overvloedig gebruik van drank en drugs zijn aan te wijzen als de belangrijkste veroorzakers van het probleem. Dus door die af te zweren probeert hij alles weer op de rails te krijgen, maar dat gaat lastiger dan gehoopt. Tijdens zijn zoektocht ontdekt hij dat er ook andere dingen in het leven zijn dan zuipen en feesten. Bijvoorbeeld dat sporten, seks, een goed boek of mooie muziek ook genot kunnen schenken. Dit lijkt voor een deel autobiografisch te zijn.
Hoger niveau
Wat dit boek zo bijzonder maakt is de prachtige taal die Pepijn Lanen gebruikt. Zijn band, De Jeugd van Tegenwoordig, staat bekend om hun creatieve en vernieuwende taalgebruik. In dit boek tilt Lanen dit naar een nog hoger niveau. In elke alinea staan wel een paar grappige taalvondsten, zonder dat ze storend zijn. Je leest ook wel eens verhalen of boeken van schrijver die te veel met de taal spelen waardoor het verhaal zelf ondergesneeuwd dreigt te raken. Bij Pepijn Lanen is dat niet het geval. Zijn geheel eigen stijl is een goede combinatie van taalkunst en leesbaarheid.
Bret Easton Ellis en Herman Brusselmans zijn twee van de literaire voorbeelden van Pepijn Lanen. Met Naamloos bewijst hij dat hij de potentie heeft om even goed te worden als zijn helden. Een klein ding waar hij nog aan moet werken is het beter dichttimmeren van het verhaal en het checken van de feiten. De pinpas met de onleesbare naam uit het verhaal had in combinatie met internetbankieren heel eenvoudig alle gezochte informatie tevoorschijn gehaald. Collega Willie Wartaal zei het al in het nummer Zo volwassen, zo beleefd: “Internetbankieren, is mijn beste vriend“.
Lees ook het debuut van Pepijn Lanen: de verhalenbundel Sjeumig.