Festival Into The Great Wide Open begint al in de haven van Harlingen. Zodra je daar op de boot naar Vlieland stapt, laat je alle drukte en stress van het dagelijks leven achter je en kan de onthaasting beginnen.
Eenmaal op Vlieland aangekomen kun je je drie en een halve dag overgeven aan muziek, kunst, film en goed eten. Voor mij begint Into The Great Wide Open op de vrijdag. Door thuis op tijd in de auto te stappen, kom ik altijd rond het begin van de middag aan op het eiland. Hierdoor heb ik wat tijd om te acclimatiseren voor dat de eerste muziek begint. Na een goede lunch met het eerste biertje van het weekend in het Badhuys ben ik in de juiste stemming voor het festival.
Soepel gitaarspel
De eerste act is Tom Misch op het nieuwe podium De Open Plek. De muziek is laidback en varieert van jazz, tot disco en house met een hoofdrol voor het soepele gitaarspel van de jonge muzikant uit Londen. De Open Plek is min of meer de opvolger van het Bospodium van de voorgaande edities van ITGWO. Het ademt dezelfde sfeer uit, maar is ruimer van opzet. Het hele weekend geeft vrijwel elke band aan dat dit het mooiste podium is waar ze ooit hebben gespeeld.
Opvallend is dat Into The Great Wideo Open tijdens deze editie een stuk beter is georganiseerd. Niet dat ik voorgaande jaren iets aan te merken had op dat gebied. Het is meer dat er op veel gebieden merkbaar verbeteringen zijn doorgevoerd. De wandelpaden naar de podia zijn korter en ditmaal verboden voor fietsen. Je fiets kun je nog steeds stallen in het bos tussen hoofdpodium Sportveld en camping Stortemelk, maar door de indeling kun je ‘m makkelijker kwijt en sneller weer terugvinden. Het andere nieuwe podium is Bij De IJsbaan. Deze ligt aan een andere kant van het Sportveld dan de meeste bezoekers gewend zijn en is de nieuwe plaats voor intieme muziek. Ik zag er bijvoorbeeld op de eerste dag een mooi optreden van I Am Oak.
Syrisch restaurant
Niet alles was perfect op de eerste dag van het festival. Zo viel Beth Orton behoorlijk tegen. Eén van de grote problemen was dat ze maar twee muzikanten had meegenomen en dat de muzikale inkleuring van de liedjes daardoor erg saai was. Voordeel van deze saaie show was dat ik wel nog een stuk van Wild Beasts kon meepakken op het Sportveld. Dit onder het genot van een goede pasta op een echt bord in één van de uitstekende eetgelegenheden op het festival. Ook hiermee weet Into The Great Wide Open zich altijd te onderscheiden: het eten en drinken is vaak erg goed. De hoogtepunten van dit jaar waren het Syrische restaurant SYR, de bar met speciaalbier van Van Zanten en de appeltaartjes van Public Pie. Met een goed gevulde maag was het daarna genieten van de moddervette rock van King Gizzard & The Lizard Wizard, de lichtvoetige Devendra Benhart en de Belgische topact Balthazar.
Dag twee begon met een duik in zee. Het doorkomen was lastig, maar al gauw was het genieten in de golven. Een leuke bonus was dat toen ik uit zee kwam de band Teleman met een sessie op het strand begon. De eerste officiële act van de dag was Remy van Kesteren. Deze zeer getalenteerde harpist heeft een geslaagde overstap gemaakt van het uitvoeren van stukken van klassieke componisten naar eigen werk. Het optreden op Vlieland is voor Remy van Kesteren het uitkomen van een langgekoesterde wens. Hij komt zelf al jaren op het festival, maar altijd als bezoeker. Met het indrukwekkende spel op de harp en de ontwapende anekdotes tussendoor pakt Remy van Kesteren het publiek in. Het enige punt van kritiek is dat zanger Michael Prins ontbreekt. Zijn zang zorgt op het album Tomorrow Eyes voor kippenvel.
Muzikaal gezien van een heel andere orde is Ronnie Flex, maar zijn aanwezigheid op het Sportveld maakt wel nieuwsgierig. Met groot gemak weet hij een wild feest te bouwen. De enkele muzieksnob die niets heeft met zijn feestrap moet wel toegeven dat Ronnie Flex ’t gewoon flikt. Ook Bazart maakt vele vrienden op het Sportveld. De mooie Nederlandstalige teksten in combinatie met internationale indietronica maakt deze Belgen tot een naam om in de gaten te houden.
Kersthit
GoGo Penguin zorgt voor het begin van de zaterdagavond met fijne jazz vol invloeden uit moderne genres als drum ’n bass. Opvallend is het virtuele spel en de soepele samenwerking tussen de drie bandleden. Voor de rest van de avond stonden Ane Brun en Jungle By Night op de planning, maar de regen zorgde voor verandering van die plannen. Op het Sportveld aangekomen was Ane Brun net begonnen toen het keihard begon te regenen. Even schuilen in De Winkel, waar onder andere Van Zanten heerlijk bier tapte, mondde uit in een wild en vooral campy feest. Eén van de medewerkers van het café speelde vanaf zijn smartphone de ene na de andere foute hit. Mocht je denken dat bezoekers van Into The Great Wide Open alleen maar van heel erg serieuze muziek houden, dan heb je het mis. Het ultieme bewijs daarvan was het gejuich dat ontstond toen de eerste klanken van de beroemde kersthit van Mariah Carey door de speakers knalden.
Mede door dit spontane feestje en de Flying Dog Gonzo Imperial Porter die ik daar dronk begon de laatste dag van Into The Great Wide Open in een laag tempo. Palace opende met een sessie op het strand en een uitstekende show op de Open Plek. Heerlijk melancholische indie met een hoofdrol voor gitaarspel dat soms aan Jeff Buckley doet denken en mooie zang. Het debuutalbum van deze band moet nog uitkomen (4 november) maar het staat nu allemaal al als een huis. Deze band gaat waarschijnlijk heel groot worden. Dat is ook één van de mooiste dingen aan Into The Great Wide Open: de programmeurs weten met regelmaat acts te boeken die niet veel later doorbreken naar een veel groter publiek.
Mooiste liedje van 2016
Een deel van het middagprogramma laat ik schieten voor een fietstocht over het eiland, een bezoek aan de kunstroute van het festival en een pizza in het dorp om vervolgens op tijd bij de Open Plek te zijn voor Whitney. Deze band stond bovenaan mijn lijstje met favoriete bands van deze editie en die hooggespannen verwachtingen maakte Whitney ook helemaal waar. Afsluiter No Woman is en blijft het mooiste liedje van 2016. Om deze live te zien en te horen op een van de mooist denkbare podia is als een droom. Dit is waarom ik ieder jaar zo graag naar Vlieland kom voor Into The Great Wide Open.
Vaste prik op de zondagavond is eerst dansen bij DJ St. Paul op het Sportveld en daarna de afterparty in De Bolder waar voor de tweede keer op rij Gijsbert Kamer en John van Luyn de meest onverwachte plaatjes draaien. Mooie verrassingen kwamen dit jaar van onder andere Sublime, Broederliefde, Arctic Monkeys en natuurlijk Prince en David Bowie. Het was allemaal weer enorm genieten. Ik kan niet wachten tot het eerste weekend van september 2017.
