Tweelingen lijken onafscheidelijk, maar is dat wel zo? In het boek Waar ik liever niet aan denk vertelt schrijver Jente Posthuma het verhaal van een broer en zus die langzaam uit elkaar groeien.
Het boek bestaat uit een serie zeer korte hoofdstukken waardoor je als lezer het gevoel hebt steeds even in het hoofd van het belangrijkste personage te kruipen. Zij en haar broer worden als tweeling geboren en tijdens hun jeugd trekken ze heel veel samen op. Ze lijken zo aan elkaar gewaagd dat ze zelfs afspraken voor de toekomst maken: als ze 28 zijn verhuizen ze samen naar New York.
Enkele jaren later blikt de zus terug. De flashbacks uit het boek schieten heen en weer in de tijd, maar langzaamaan kom je als lezer te weten hoe het met de volwassen tweeling is gegaan. Hoe zijn ze uit elkaar gegroeid, waarom is dat gebeurd en hoe is de broer tot zijn radicale beslissing gekomen? Te veel vertellen over het verhaal zou zonde zijn.
Puzzelstukjes
Jente Posthuma legt de delen van het verhaal als puzzelstukjes neer voor de lezer. Daarbij is ze serieus, eerlijk en beziet ze de zaken ook met humor. Hierdoor zijn de personages sterk en menselijk. De biografie van Posthuma op haar website en op Wikipedia zeggen niet veel over haar privéleven, maar tijdens het lezen ontstaat een gevoel dat een deel autobiografisch is. Maar het kan ook zijn dat Jente Posthuma razend knap in de huid van de personages is gekropen.
Waar ik liever niet aan denk is een verhaal over loslaten, verliezen, ouder worden en niet volwassen willen worden. Zaken die ons allemaal aangaan.