The Subways leerde ik kennen tijdens het spelen van FIFA Street 2 op de Nintendo DS van mijn broertje.
Het nummer Rock & Roll Queen, afkomstig van het debuutalbum Young For Eternity, zorgde ervoor dat het spel regelmatig uit de kast kwam. Verder was het namelijk niet veel soeps. Maar genoeg persoonlijke achtergrondinformatie, het is tijd voor een nieuw album van de post-grungers uit Welwyn Garden City.
Of het te maken heeft met het feit dat voormalig The Rolling Stonesgitarist Mick Taylor hier geboren is, weet ik niet, maar feit is dat het gehucht goed is voor een flinke portie gitaarmuziek. The Subways zijn dan nooit echt doorgebroken, maar hun energieke optredens zorgden altijd voor uitverkochte zalen en volgepropte tenten op festivals. En die energie is terug te horen op hun platen. Ze staan boordevol opgefokte punky tracks met een lichtje vorm van agressie.
Zo ook Money and Celebrity, het derde album van deze Engelsen. Opener It’s a Party geeft goed weer dat The Subways er weer zin in hebben. Een album vol lekkere rechttoe rechtaan nummers die niet al te diep ingaan op liefdesverdriet of de huidige economische situatie maar gewoon knallen is het resultaat. Op zich helemaal niks mis mee, maar na het album ben je wel weer toe aan iets anders. Money and Celebrity is een goede plaat die staat als een huis, maar het lijkt een beetje teveel op een echte metro. Het is een tijdje leuk, maar dan slaat opeens de verveling toe en verlang je hevig naar een spannend bovengronds ritje met een oude stoomlocomotief.
Niels van den Berg