The 7th Guest veranderde mijn verwachtingen van videogames toen ik dit in 1993 voor het eerst speelde. Puzzels oplossen in een prachtig geanimeerd en spookachtig landhuis, waar het een horrorverhaal vertelde door video en games te combineren. Nu kunnen we dit opnieuw beleven, maar dan met hedendaagse graphics en in VR!
Als liefhebber van het origineel viel ik van mijn stoel bij de aankondigingstrailer; een hervertelling van het spookverhaal van de gasten, die het mysterieuze landhuis van poppenmaker Henry Stauf betreden om via de meest uiteenlopende puzzels om zo het mysterie te ontrafelen. Tezamen met mijn beste vriendin, de grootste fan die ik ken, en m’n vrouw besloten we om beurten het huis te verkennen. De binnenkomst in de woning en de fraai gedraaide trap oogde dit direct vertrouwd en bracht bij mij de vraag op hoeveel hetzelfde zou zijn. Gaan we dezelfde puzzels tegenkomen als voorheen en weet ik dan direct de oplossing? Mijn vriendin’s verwachting was dit: een één-op-één vertaling van het origineel. Ik kreeg echter wat ik van The 7th Guest VR wilde: een game die vertrouwd voelt, maar me iets nieuws laat zien zonder af te wijken van wat de essentie is. Want laten we eerlijk zijn; niet alle puzzels uit het origineel waren even goed.
Oogt indrukwekkend
Terug naar die visuele eerste indruk; dit is één van de mooiste games die op PlayStation VR2 speelde. Alles is scherp en beelden trillen niet. De acteurs zijn gedigitaliseerd en voelen daarmee zoals de gasten uit 1993 die doorzichtig verschijnen op plekken in het huis. Iedere kamer die ontgrendelt heeft een aantal puzzels om op te lossen terwijl je de gasten hoort praten. Soms is het een hint, soms een stuk achtergrond. Ben je succesvol dan speelt er een scène uit die het verhaal verder brengt. Ook als iemand die het verhaal kent was het leuk om te zien hoe dit aangepakt wordt en al helemaal als nieuwkomer. Slechts op sommige punten, zoals wanneer interactie tussen de acteurs en digitale elementen voorkomt zoals bloed dat op de grond valt voelde ik een lichte disconnect. Maar dit zijn zeldzame momenten, gezien de hele ervaring zo natuurlijk, prettig en vertrouwd voelt. Voor de kamers voelt dat alles vertrouwd maar nieuw voelt en wanneer ik elementen herkende uit het verleden bracht dat een glimlach op mijn mond.
Gruwel
The 7th Guest VR geeft de mogelijkheid om vrij te bewegen, al is het voor de meeste mensen aan te raden om bij het teleporteren te blijven. Je wijst naar een plek op de grond, kiest welke kant je wilt uitkijken en je schiet naar die plek toe. Dit bleek uitermate comfortabel te zijn en na wat oefening manoeuvreerden we er moeiteloos mee. Als meest indrukwekkende feature schijn je een lamp om een blik te werpen in het verleden. Het huis is in verval en stoffig, maar door de lamp te schijnen zie je hoe het was in de gloriedagen. Alle muren hangen vol schilderijen, die veranderen wanneer je er met de lamp op schijnt. Vaak vertonen dit gruwelijkheden, zoals een man en een aantal vrouwen die croquet spelen, maar waarbij de vrouwen met de lamp erop niet de bal slaan met hun hamers maar het hoofd van de man. Interactie vindt uiteraard plaats met de handen die je dichtknijpt om zaken te pakken of om een vinger mee uit te steken om knoppen in te drukken. Slechts zelden had ik moeite met het inschatten van afstand on was het wat stuntelig om dingen te pakken en in te zetten. VR scheelt hierin enorm omdat het je vrij stelt om naar voren te leunen en dingen vanuit iedere hoek te bekijken. De puzzels zijn uiteenlopend en roepen vaak terug naar die uit het origineel. Zo is de eerste die je tegenkomt die in het origineel een taart was die je in gelijke stukken moet verdelen. Ditmaal neemt het ditzelfde concept maar voert het anders uit en op een manier die waanzinnig werkt in VR.
Stauf’s tirade’s
Kom je er niet uit? Dan is het mogelijk om hints op te vragen en na een aantal getimede hints (ga het eerst maar verder proberen voor je over vijf minuten een nieuwe hint krijgt) de optie geeft om de puzzel automatisch op te lossen. De aanwezigheid van een trophy om dit niet te doen en mijn eergevoel weerhielden me ervan ktm dit te gebruiken. Daarnaast vind je in iedere kamer een muziekdoosje wat Stauf’s toespraak voor de specifieke gast afspeelt, hetzelfde als de langspeelplaten waarop Stauf meer informatie deelt tussen de bedrijven door. Door het huis liggen ook munten verspreid die te verzamelen zijn, maar dus ook in te zetten zijn voor het eerder genoemde hint systeem. Dit zorgde ervoor dat je nooit vast hoeft te zitten en er altijd iets te doen is. In werkelijkheid kwamen wij soepel door alle uitdagingen heen en raakte pas gefrustreerd in de eindconfrontatie waar we het gevoel hadden dat de computer zichzelf wel erg veel voordeel gaf. Het nam niet weg van de geweldige ervaring die deze ode aan The 7th Guest is.
Conclusie
Vertigo Games weet met The 7th Guest VR een vertrouwd aanvoelende, maar compleet nieuwe ervaring neer te zetten. Het oogt prachtig en voelt fantastisch in VR, waar puzzels uitdagend kunnen zijn maar nergens frustreren. Het moderniseert en transformeert een klassieke game naar een moderne standaard die heerlijk is voor zowel oude rotten als nieuwkomers. Met gemak is The 7th Guest VR mijn nieuwe favoriete PlayStation VR game.
Sander Noordijk
