Onder de noemer Hits to the Head hebben de Schotse rockers van Franz Ferdinand een greatest hits-album uitgebracht. Met de gelijknamige tour deden ze de AFAS Live in Amsterdam aan. Daar bleek dat de hits zorgden voor een soort van comeback van de band.
Het is altijd lastig om het juiste moment te bepalen wanneer je als muzikant of band gaat terugblikken met een compilatie van je grootste en beste hits. Laat staat om optredens te geven die louter in het teken staan van die hits. Vaak is dat op een moment dat de carrière een beetje in het slop is geraakt.
Dat Franz Ferdinand nog steeds goede muziek kan maken, bewezen de Schotten met de singles die speciaal voor de verzamelaar werden opgenomen. Vooral Billy Goodbye is een meer dan uitstekend nummer. Het was dan ook niet vreemd dat het publiek in Amsterdam deze uit volle borst meezong. We hadden dus verre van te maken met een band die niet meer relevant is. Integendeel: Hits to the Head zet Franz Ferdinand weer in de schijnwerpers als heerlijke band met een fantastisch oeuvre. Bovendien is het een band die live ook erg sterk is.
Pip Blom
Voordat Franz Ferdinand begon was er eerst nog het voorprogramma. Pip Blom uit Amsterdam doet het in het buitenland misschien nog wel beter dan in eigen land. Tijdens de thuiswedstrijd die ze speelden warmden ze de zaal op met een combinatie van uitstekende liedjes en heel veel enthousiasme. Een band om te koesteren.
Precies op tijd trapte daarna Franz Ferdinand af om alle hits van het nieuwe album te spelen. Het resulteerde in een setlist van maar liefst 21 nummers, met daarin de publieksfavorieten slim verdeeld over de avond. De ene hit is immers de andere niet. Wat de band heel slim deed, was in elk nummer het sterkste punt extra accentueren of op te rekken. Soms was dat een funky baslijn en een andere keer een makkelijk meezingbaar koortje. Het zorgde ervoor dat het publiek constant bij de show was betrokken.
Finale
Zoals bij vrijwel elke show waren de beste nummers bewaard voor het einde. De finale begon dit keer met het swingende Love Illumination, waarna direct Take Me Out en Ulysses volgden. Bij die laatste liet Franz Ferdinand horen ook een goed elektronisch geluid te kunnen maken. De toegift startte met Jacqueline dat rustig begon, maar al snel ontpopte tot een wilde meezinger. Als allerlaatste zette de band de zaal in vuur en vlam met het nog steeds geniale The Fire.
Kiezen voor een greatest hits-show kan gezien worden als een makkelijke keuze en misschien ook wel een artistiek zwaktebod, maar als de uitvoering zo sterk is als Franz Ferdinand liet zien, is dat helemaal niets om voor te schamen.