Het klassieke en het moderne Amerika komen in Nomadland van de Chinese regisseur Chloé Zhao op een indringende wijze bij elkaar. In de film volgen we Fern (Frances McDormand) terwijl ze zoekt naar haar plek in de hedendaagse maatschappij.
Jarenlang leidde Fern een gelukkig leven in een mijnstadje. Totdat ze alles daar kwijtraakte. Sindsdien rijdt ze met een tot camper verbouwd busje van de ene waardeloze baan naar de andere. Zo zien we aan het begin Fern aan het werk in een gigantisch magazijn van Amazon. De beelden staan als geen ander voor de kloof tussen rijk en arm. Mensen met een belachelijk laag uurloon pakken luxe goederen in voor degenen die dat wel kunnen veroorloven.
Moderne nomaden
Fern besluit het op aanraden van een collega/vriendin anders aan te pakken. Ze hoort van moderne nomaden die net als Fern leven in hun auto/camper en die proberen met zo weinig mogelijk geld zoveel mogelijk uit het leven te halen. In de film zie je heel mooi het leven van deze moderne nomaden. Vrijwel iedereen is op een of andere manier buiten de maatschappij gevallen, maar probeert er toch het beste van te maken.
Dat levert beelden op van een ontroerende schoonheid: de puurheid van de mensen en het adembenemend mooie landschap, met op de achtergrond de pianomuziek van Ludovico Einaudi. Met deze ingrediënten maakt Chloé Zhao van Nomandland een indrukwekkend mooi, modern sprookje. Intussen gaat Fern onvermoeid door in haar zoektocht naar een beter leven. Al weet ze niet zeker wat dat precies is. De vrijheid die de armoede haar gegeven heeft, blijkt ook zijn waarde te hebben.
Nomadland is vanaf vrijdag 30 april te zien op Disney+ en hopelijk ook eerdaags in de bioscoop.
