De dood komt vaak langzaam, maar soms ook onverwacht. Bijvoorbeeld bij Mattias, die nog midden in het leven stond. In de roman Na Mattias van Peter Zantingh komen de achterblijvers aan het woord.
Acht personages vertellen allemaal hun verhaal. Als puzzelstukjes of blaadjes aan een bloem vormen ze samen een prachtig geheel. Soms heb je het hoofdstuk van een ander nodig om die van een voorganger echt goed te bevatten. De structuur van het boek is dus één van de vele pluspunten.
Wat Na Mattias ook zo fijn maakt, is de personages die goed uit de verf komen. Regelmatig zijn eigenschappen en trekjes herkenbaar uit je eigen omgeving. Bij elkaar opgeteld is het een behoorlijk bont gezelschap. Van een roadie die graag Football Manager speelt tot kantoormedewerker met een alcoholprobleem én een vakantiehuisje.
Muzikale verwijzingen en ontdekkingen
Mooi ook is de liefde voor muziek die bij op elke bladzijde te vinden is. Zo liep Mattias rond met plannen voor een koffiezaak waar muziek naast koffie de hoofdrol zou spelen. In deze passages is ook best wat namedropping van goede namen te vinden. Op andere plaatsen zijn de verwijzingen van Zantingh subtieler. Waaronder een mooie naar What Sarah Said van Death Cab for Cutie. Door de playlist die bij het boek hoort, op de allerlaatste bladzijde, ontdek je door misschien wel mooie liedjes.
Ook de tragische kant van muziek komt aan bod. Van de worstelingen van een succesvolle band, de eerdergenoemde roadie tot de dood van Mattias zelf. We krijgen niet alle details van zijn dood, maar weten wel dat deze er behoorlijk moet zijn ingehakt. In Na Mattias zet Peter Zantingh in nog geen 200 bladzijden een verhaal neer dat nog lang blijft nazinderen.