Quentin Dupieux is vooral bekend als de muzikant en DJ met de naam Mr. Oizo, maar hij ontwikkelt zich ook steeds meer als bijzonder filmmaker. Zijn laatste film heet Réalité en draait nu in de bioscoop.
Het verhaal van de film laat zich onmogelijk navertellen en daarin schuilt ook meteen de grote kracht van Réalité. De verhaallijnen lopen dwars door elkaar en raken regelmatig in de knoop, maar wel op een manier die het kijken naar de film prettig maakt. Het verhaal klopt bewust van geen kant en ook de gebeurtenissen zijn regelmatig absurd te noemen.
Oscar-waardig
De rode draad is het verhaal van een cameraman bij een kookprogramma die plannen heeft om een film te maken. Hiervoor gaat hij op bezoek bij een producent die zijn verhaal over moordende televisies wel ziet zitten, maar daarbij wel een voorwaarde stelt: binnen 48 uur moet de cameraman een Oscar-waardige schreeuw laten horen. Intussen blijkt zij film allang gemaakt te zijn door een ander, is er een everzwijn dat videobanden eet, een tv-presentator met denkbeeldig eczeem (Jon Heder van Napoleon Dynamite) en een reality-serie over een jong meisje.
Met Réalité heeft regisseur Quentin Dupieux een film gemaakt die niet te begrijpen valt, maar wel constant vermakelijk is. Wie zijn hersens eens flink wil laten kraken moet deze week echt naar de bioscoop. Wie goed oplet ziet trouwens dat Thomas Bangalter van Daft Punk een kleine cameo in de film heeft. Niet iedereen zal hem herkennen want hij heeft nu juist geen masker op.
