Recensie: broeder Dieleman, Paradiso

Tonie Dieleman met band

Langzaam maar zeker begint broeder Dieleman meer bekendheid te krijgen. Zijn nog niet zo lang geleden verschenen tweede album kreeg terecht goede kritieken in landelijke dagbladen. In een goede gevulde kleine zaal van Paradiso presenteerde Broeder Dieleman zijn nieuwe muziek en zijn nieuwe band.

Waar zanger Tonnie Dieleman in het verleden alleen als Broeder Dieleman door het leven ging, kondigt hij nu de band aan als “Wij zijn Broeder Dieleman”. Een bewuste keuzen en ook een juiste, want de drie andere bandleden vullen de liedjes prachtig aan. De drums van Leo Fabriek klinken, zeker aan het begin, lekker tegendraads, Pim van de Werken speelt bevlogen op de piano en Janine van Osta zorgt voor een prachtige tweede stem. De eerdere optredens die ik van Broeder Dieleman zag waren solo (of met kinderkoor!). Deze uitstekende band was dus een zeer aangename verrassing. Het gaf een extra dimensie aan de liedjes en tilde daarmee alles naar een hoger niveau.

Passie en intensiteit

Het mooiste voorbeeld daarvan was het lied Aalscholvers, een van de mooiste nummers op het album Gloria. Live begon het ingetogen, maar halverwege het nummer kwam er steeds meer passie en intensiteit, waarna de rust weer terugkeerde. Bij dat soort momenten moest ik denken aan bands als 16 Horsepower en Nick Cave and The Bad Seeds ten tijde van de Boatman’s Call. Niet de minste namen, maar ik heb echt het idee dat Broeder Dieleman naar zulke hoogten kan stijgen. In Paradiso kreeg ik daarvan alvast een voorproefje.

Kleine technische problemen haalden wel een deel van de spanning weg. Tonnie Dieleman brak voor het eerst in zijn carrière een snaar op het podium en had vervolgens problemen met een nieuwe aanbrengen en het stemmen van zijn gitaar. Ook een microfoonstandaard met een eigen wil en vlagen van het optreden van Selah Sue in de grote zaal zorgden voor onderbrekingen. Gelukkig heeft ieder nadeel zijn voordeel en betekende dit dat de volgorde van de setlist veranderde en Broeder Dieleman afsloot met het lied Zilverspa, mijn favoriete lied van het eerste album Alles is IJdelheid.

setlist Broeder Dieleman
De niet helemaal kloppende setlist