Dance heeft de afgelopen jaren een aantal legendarische duo’s voortgebracht: Daft Punk, Underworld, The Chemical Brothers en Basement Jaxx. Aan dat rijtje kan nu ook Disclosure worden toegevoegd, als ze er al niet in stonden. In hun eerste van twee uitverkochte concerten in de Melkweg lieten ze vol overtuiging horen en zien dat ze DE dance-act van dit moment zijn.
Disclosure was dit jaar al een paar keer live te zien in ons land, maar het viel op dat de twee broertje nu echt een geoliede machine beginnen te worden. De aftrap was sterk met F for You en When a Fire starts to Burn zodat het publiek meteen lekker in de stemming was. Vanaf daar brachten ze een uitgekiende mix van de liedjes (lees: hits) op hun album en de wat meer dansvloergerichte tracks (waaronder een heel goede versie van het nieuwe nummer Apollo)
Natuurlijk was niet alles live, geen van de gastvocalisten was aanwezig en er waren ook geen andere zangers die het overnamen, maar veel van de synths, baspartijen en vooral percussie speelden de broers live. Aan het begin van de show kon je dat goed volgen op een van de videoschermen achter de band. Wie dichtbij of op de balkons stond zag de broers druk in de weer en zag die handelingen terug in de muziek. En voor de missende zangers was in de laatste nummers van het concert een passende oplossing: tijdens Help Me Lose My Mind en afsluiter/uitsmijter Latch zag je het van het artwork van het album bekende gezicht op een groot scherm. Het leek zo net of de zang daar vandaan kwam.
Natuurlijk deden de hits het heel goed. Zo tijdens het concert merk je dat dat echt er een heleboel zijn en ook de remix van Jessie Ware waar het allemaal mee begon ontbrak niet. Op een gegeven moment was het concert dan ook een thuiswedstrijd voor Disclosure. Er hoefde alleen maar “what’s up, Amsterdam” te worden geroepen (meestal vlak voor een drop) en de zaal stond op zijn kop. Er is al heel veel positiefs over Disclosure gezegd en geschreven, maar deze ijzersterke show is echt de bevestiging dat Disclosure bij de top van hun genre hoort en dat het voor de bezoekers van de Melkweg de laatste keer is dat ze de band in zo’n kleine zaal zien.