Wanneer is iets nu precies kunst? Een vraag waar veel mensen zich al over hebben gebogen en waarop geen nauwkeurig antwoord te vinden is. Een mooie aanleiding voor een stevige discussie over kunst zijn bijvoorbeeld de Paintings from Non-Painter Artists door Alexander Tarrant.
Hij noemt zich geen kunstenaar, maar curator. Echter is Tarrant toch de drijvende kracht achter een serie intrigerende schilderijen. Hij verzamelde een serie afbeeldingen die variëren van plaatjes die hij online vond tot screenshots van computerprogramma’s en ging hiermee naar China. Daar vind je enorme fabrieken waar schilders bijvoorbeeld kopieën maken van beroemde kunstwerken. Deze worden dan weer verkocht in de winkel van een beroemd museum waar het origineel hangt. Alexander Tarrant liet in zo’n werkplaats schilderijen maken van de plaatjes die hij verzamelde.
Kopieerwerk
Het resultaat is een serie schilderijen die, als ze van een reguliere kunstenaar zouden zijn, best door kunnen gaan voor kunst. In dit geval is de kunstenaar niet bekend. We weten niet of het 1 persoon was of dat er meerdere schilders aan het werk zijn geweest. Het zou ook zomaar kunnen zijn dat de makers wel degelijk kunstenaars zijn en dat ze het kopieerwerk doen om in hun levensonderhoud te voorzien. Nu blijven het echter schilderijen die niet door kunstenaars zijn gemaakt.
Niet alleen deze discussie over kunst is interessant, maar ook de onderwerpkeuze van Tarrant. Zo zeggen de schilderijen van de Mona Lisa veel over onze relatie met kunst. We kennen allemaal het beeld van de Mona Lisa. Het echte schilderij op je gemak bewonderen zal je echter nooit lukken. Er zullen altijd hordes toeristen voor je neus staan. Tenzij je natuurlijk een beroemde artiest bent, dan regelt het Louvre graag een privébezoek. Gewone mensen kunnen misschien beter een uit China afkomstige replica kopen in de museumwinkel.
