Met de grote hoeveelheid games die wekelijks verschijnen is het soms moeilijk om helemaal bij te blijven. Om ruimte te geven aan games die ondersneeuwde in de drukte presenteert MixedGrill een nieuwe toevoeging aan de serie ‘Mogelijk Gemist‘, waarin we games aandacht geven die hun moment miste. Vandaag een double bill voor Witch Spring 3 Re-Fine: The Story of Eirudy en Spelunker HD Deluxe.
Voor wie al zo’n vermoeden had aan de hand van extreem lange titel is Witch Spring 3 Re-Fine: The Story of Eirudy een JRPG, maar oorspronkelijk verschenen voor de mobiele platformen. Overgezet naar de Nintendo Switch bemerk je deze oorsprong wel met een besturing die wel eens traag reageert op input of nog te lang naëbt wanneer een actie is afgelopen. Opvallend genoeg is er voor gekozen om alle touch controls te laten vallen en volledig te focussen op de sticks en knoppen.
Traditioneel
Qua inhoud voelt Witch Spring 3 erg basic, maar ergens wel fun. Het heeft een herkenbare “3DS-tijdperk” grafische stijl en traditionele turn based combat. De titulaire Eirudy is een heks welke naamloos ontwaakt, maar de naam krijgt van een menselijke kompaan met wie haar lot vervlochten wordt. Het is haar missie om leven in poppen te blazen en dat lukt haar, maar ze kan ze niet laten spreken – wat blijkbaar belangrijk is. Ze vult haar Soul Stone met de life essence van verslagen vijanden in de hoop dit over te brengen op nieuwe poppen die haar kunnen bijstaan in de gevechten die zij zal voeren.
Prima
Wat je overhoudt is een prima JRPG die op momenten wat teveel kan blijven hangen zijn verhaal en niet bang is om lange cutscenes op de speler af te vuren. Leuke dynamieken zijn wanneer Eirudy probeert te verbergen dat zij een heks is en geen magie gebruikt in gevechten waar mensen bij zijn. Het combat systeem kent daarbij ook want interessante twists zoals dat iedere pop die ontwaakt in te zetten is in gevechten met eigen abilities. De ene healt, de andere doet fysieke of magische schade – je hebt het vaker gezien. Daarbij kan Eirudy er ook voor kiezen om in ruil voor het nemen van wat schade meerdere aanvallen in een beurt te plaatsen, wat interessante tactische situaties kan opleveren. Dat daargelaten is het geheel zoals gezegd erg basic en zal het nergens echt verbazen, wat zeker niet wordt geholpen door de grindy aard van de game. Zo kan je Eirudy trainen in allerlei verschillende aandachtsgebieden vanuit haar huis en dit is wat aan banden gelegd maar maakte me al gauw erg sterk.
Spelunker HD Deluxe
Aan de andere kant van het spectrum vinden we Spelunker HD Deluxe welke ook inmiddels voorzien is van een poort naar de Nintendo Switch al is het ook beschikbaar op andere platformen. Let echter op: dit is niet het door velen geliefde Spelunky maar we hebben hier te maken met een volledige remake van het Atari origineel uit 1983. Voor de purist is dit gaaf omdat je on the fly kunt wisselen tussen de twee art styles; de nieuwe (redelijk ok) graphics en de originele sprites.
In de stijl van Spelunky daal je af in een grot om daar vijanden te overkomen en de vele traps die daar te vinden zijn. Nu ben ik niet vies van een uitdaging (Bloodborne platinum, om maar iets te noemen) en Spelunker wordt geroemd om zijn straffende moeilijkheid. Het is iets waar ik fine mee ben: straf fouten af met veel schade, dwing me een level volledig te kennen voor ik er foutloos doorheen kom – dat kan allemaal zijn charme hebben. In mijn ervaring was het echter niet de moeilijkheidsgraad van de game waar ik problemen mee had, maar de besturing van Spelunker HD Deluxe. Controls voelen technisch gezien precies genoeg, maar de game kent frustrerend veel momenten die het herkend als een failstate. Hierdoor ging ik meermaals dood terwijl er ogenschijnlijk niets aan de hand was. Een voorbeeld is al in de opening van het eerste level, de eerste actie die je doet; je neemt een liftje naar beneden om het level in te komen, maar spring je er te vroeg of dan is het meteen over. En dat betekent ook als het gewoon dicht bij de grond is. Maar ook meerdere andere sprongen schuin omhoog bijvoorbeeld zorgen direct voor een verloren leven en als je niet ziet wat waarom dit gebeurt dan is het geen plezierige er ervaring. Het gebeurt me niet vaak dat ik weiger een titel verder te spelen, maar Spelunker is de eerste die me echt gebroken heeft.
Conclusie
Als JRPG is Witch Spring 3 Re-Fine: The Story of Eirudy een heel prima ervaring. Het doet niet veel spannende dingen maar ook weinig echt fout, plus het kent een interessante combat mechanic. Het is wat zwaar op het verhaal en besturing laat door zijn mobile roots wat te wensen over, maar Witch Spring 3 is een prima palet cleanser voor de JRPG fan. Datzelfde kan niet gezegd worden van Spelunker HD Deluxe wat met straffende moeilijkheid en onmogelijke controls geen prettige ervaring maakt. Belangrijk vanuit het perspectief van game behoud voor volgende generaties, maar niet voor mij.