Het lijkt iets uit lang vervlogen tijden, maar sommige films komen nog steeds eerder in de VS uit dan in Europa. Een genre waarbij dit nog steeds veel gebeurt, is de comic-verfilming.
Amerika heeft nu eenmaal een diepgewortelde comic scene, zodat dit een ideale testmarkt is om te kijken of films internationaal kans maken. Zeker als de comics waarop de verfilming gebaseerd is, niet zo bekend zijn als, pak ‘m beet, Spiderman. Indie-comic-lieveling Scott Pilgrim vs. The World ging hier in Amerika vorige week in première, en werd qua opbrengst makkelijk verslagen door The Expendables, Eat Pray Love, en Inception (in zijn vijfde week). Is deze film, met Michael Cera (Juno, Arrested Development) in de titelrol, dan mislukt? Integendeel!
Voor diegenen die niet bekend zijn met het verhaal, een korte samenvatting. Scott is een jongen van midden-twintig die weinig permanent geluk in de liefde kent. Hij woont samen met zijn homoseksuele huisgenoot Wallace (een heerlijk cynische rol van Kieran Culkin, inderdaad de broer van), en zweeft een beetje door het leven in het winterse Toronto. Hij zit in een band, Sex Bo-Bomb, en heeft een Chinees minderjarig vriendinnetje voor de sier. Hij leert in een bibliotheek Ramona Flowers (Mary Elizabeth Winstead, onder andere uit de Death Proof / Grindhouse films) kennen, en is op slag verliefd. De wat stoïcijnse Flowers accepteert hem als haar min of meer vriendje, op voorwaarde dat Scott haar zeven kwade exen in een duel tot op de dood kan verslaan.
8-bit
Hoewel het verhaal op zich vreemd genoeg is, maakt regisseur Edgar Wright (Shaun of the Dead, Hot Fuzz) er een totaal over de top visueel spektakel van, met 8-bit computer game animaties (de gevechten worden getoond als ware de film Street Fighter of Tekken), kleine tekstvensters op het scherm over de vreemdere eigenschappen van karakters, een fenomenale soundtrack die indierock koppelt aan het Atari tijdperk (het werk van Nigel Goodrich, onder andere de producer van Radiohead’s OK Computer), en waarschijnlijk de scherpste montage die in recente jaren in een film te zien is geweest. De kwade exen zijn de droom van elke comic-nerd, met onder andere Chris Evans (de aanstaande Captain America), Brandon Routh (Superman Returns), en de immer scherpe Jason Schwartzman (o.a. Rushmore) als de über-slechterik.
Naast al het visuele spektakel, werkt het verhaal goed op twee niveaus. Voor entertainment zijn de gevechten heel leuk, alhoewel het wat langdradig wordt – bij het vierde gevecht bekruipt je een beetje een gevoel dat je helemaal geen zin hebt in nog drie van dit soort uitspattingen. De verhaallijn kan ook gezien worden als metafoor voor alle heisa die bij een nieuwe relatie komt kijken, met jaloerse exen, de mening van vrienden, en de uitdaging om door alle moeilijkheden heen te kunnen prikken om te zien dat de andere persoon ook gewoon leuk kan zijn. Als er, naast de lange speelduur, één minpuntje in deze film zit, is het wel het feit dat Romana eigenlijk niet sympathiek is voor Scott, hetgeen alle moeite die hij doet om haar voor zich te kunnen winnen nogal vreemd maakt. Dat is echter een klein smetje op een grandioze film, die het verdient de tweede klapper (naast Inception) van deze zomer te worden.
Jacco Kuipers